Josh Klinghoffer (Red Hot Chili Peppers)

Josh Klinghoffer  

Josh Adam Klinghoffer (เกิดเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 1979) เป็นนักดนตรีชาวอเมริกันที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในฐานะมือกีต้าร์วงร็อค Red Hot Chili Peppers ซึ่งเขาได้บันทึกอัลบั้มสตูดิโอสองอัลบั้มอยู่ด้วยคุณ (2011) และ The Getaway ( 2016) และการรวบรวม b-sides ฉัน Beside You (2013) Klinghoffer แทนที่เพื่อนและผู้ทำงานร่วมกัน John Frusciante ในปี 2009 หลังจากเป็นสมาชิกทัวร์ท้องถิ่น Klinghoffer ถูกแต่งตั้งให้เข้า Rock and Roll Hall of Fame กับ Red Hot Chili Peppers ในปี 2012 กลายเป็น Hall of Fame ที่อายุน้อยที่สุดที่เคยมีชีวิตอยู่ในเกณฑ์ทหารตอนอายุ 32 ผ่าน Stevie Wonder ซึ่งเป็น 38 เมื่อเขาถูกแต่งตั้ง

นักดนตรี - หลายวง Klinghoffer ยังมีวงดนตรีร็อกวงด็อกแฮ็กเกอร์อีกกลุ่มหนึ่งที่เคยเป็นสมาชิกของ Gnarls Barkley ซึ่งเป็นสมาชิกของ Klinghoffer ในช่วงปีพ. ศ. 2549-2551 เขายังเป็นอดีตสมาชิกของวง Ataxia, Warpaint และ The Bicycle Thief Klinghoffer มักเล่นกีตาร์หรือกลองและร้องเพลงแบ็คกราวน์รวมทั้งนักร้องนำ เขายังได้ทั้งบันทึกและไปเที่ยวด้วยกันในฐานะนักดนตรีเซสชันกับศิลปินที่มีชื่อเสียงเช่น PJ Harvey, Beck, Butthole Surfers, Vincent Gallo, Sparks และ Golden Shoulders 

ชีวิตและอาชีพ

Klinghoffer เกิดเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2522 ในลอสแอนเจลิสแคลิฟอร์เนีย Klinghoffer ได้เรียนกลองเมื่ออายุ 9 ขวบและสอนกีตาร์และคีย์บอร์ดด้วยตัวเอง 

ในปี 2007 Klinghoffer เล่นกับ Red Hot Chili Peppers ในช่วงสองสามช่วงท้ายของทัวร์สนามกีฬา Arcadium การเล่นกีต้าร์เพิ่มเติมการสนับสนุนนักร้องและคีย์บอร์ดร่วมกับวงดนตรี ทัวร์นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายของจอห์นซิออนกับวงดนตรีและ Klinghoffer เป็นครั้งแรก ที่ 8 พ. ค. 2552 ท่ามกลางความสับสนว่าซิออนยังคงอยู่ในร้อนแดงพริกพริกไทย Klinghoffer แอนโธนีคีเซดหมัดชาดสมิ ธ รอนวู้ดและอีวานเนวิลล์ดำเนินการภายใต้ชื่อแมลง MusiCares เพื่อเป็นเกียรติในความมุ่งมั่นของคี ช่วยผู้ที่ดิ้นรนกับการเสพติดและการกู้คืน

Red Hot Chili Peppers(2550- ปัจจุบัน)

กับมือเบส RHCP ที่ Lollapalooza Chile, 2014

ในปีพ. ศ. 2552 พริกพริกไทยสิ้นสุดระยะเวลาสองปีและเข้าร่วม Klinghoffer ในสตูดิโอเพื่อเริ่มทำงานในอัลบั้มที่สิบของพวกเขาฉันอยู่กับคุณ ในขณะที่ประชาชนไม่คุ้นเคยซิออนได้ลาออกจากวงก่อนหน้านี้ในปีนั้นโดยไม่ได้แจ้งการเดินทางของเขา มกราคม 2553 ใน Klinghoffer ทำกับวงดนตรีเป็นครั้งแรกในฐานะนักกีตาร์นำร่องที่ MusiCares ส่งส่วยให้นีลยังผลงานของหนุ่ม "ชายต้องการแม่บ้าน" หลังจากเปิดเผยว่าเขาจะเปลี่ยนซิออนเป็นกีตาร์อย่างถาวร Klinghoffer ได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการแทน John Frusciante ในต้นปี 2010 เกี่ยวกับการเข้าสู่วงการเพลง Klinghoffer ได้กล่าวว่า "ฉันมักจะดึงดูดความคิดของหน่วยงานที่แน่นแฟ้นวงดนตรีครอบครัวเป็นพี่น้องกันตั้งแต่ฉัน ความทรงจำที่เก่าแก่ที่สุดพวกเขาก็ดูเหมือนจะเป็นกลุ่มที่มีความรักกันและกัน "

ในเดือนพฤษภาคม 2553, Klinghoffer พร้อมกับหมัดดำเนินการในประเทศสหรัฐอเมริกาที่บ้าน Lakers เกมเพลย์ออฟในเอ็นบีเอตะวันตกการประชุมรอบรองชนะเลิศแบบกับฟีนิกซ์ดาวทองได้ 

หลังจากสิบเอ็ดเดือนของการเขียนและฝึกซ้อมพริกพริกไทยเริ่มบันทึกอัลบั้มใหม่ฉันกับคุณ 13 กันยายน 2553 นี้  เขียนเพลงและเล่นคีย์บอร์ดในอัลบั้ม  การบันทึกเสร็จสิ้นเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2554 และอัลบั้มได้รับการปล่อยตัวในวันที่ 29 สิงหาคม 2554 อัลบั้มแรกคือ "การผจญภัยของ Rain Dance Maggie" 

ในปี 2011 Klinghoffer ได้เขียนบทและทำคะแนนต้นฉบับสำหรับสารคดี Bob และ The Monster Klinghoffer ยังปรากฏอยู่ในสารคดีซึ่งอยู่บนพื้นฐานของชีวิตและอาชีพของนักดนตรีและที่ปรึกษาด้านยา Bob Forrest [18] Klinghoffer ได้รับการบันทึกไว้อย่างน้อยหนึ่งเพลงในอัลบั้มเดี่ยวครั้งที่สองของ Jane's Addiction เบส Eric Avery 's แต่ LIFE.TIME ไม่ได้รวม  เมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม 2011 Klinghoffer ได้ปรากฏตัวที่โรงเรียนร็อคร็อคเฮาส์ทัวร์แห่งปี 2011 ซึ่งเป็นจุดเด่นของคี ธ มอร์ริสและแฮมิลตัน Klinghoffer ได้ร่วมงาน School of Rock Kids บนเวทีเพื่อแสดงเพลง Red Hot Chili Peppers "Dani California" และ "Give It Away" นี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำเพลงของ Chili Peppers ตั้งแต่เข้าร่วมวงอย่างเป็นทางการในฐานะนักกีตาร์ของพวกเขา 

ในเดือนเมษายนปี 2012 Klinghoffer ได้รับการแต่งตั้งให้เป็น Rock and Roll Hall of Fame ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของ Red Hot Chili Peppers เมื่ออายุ 32 ปี Klinghoffer เป็นศิลปินที่อายุน้อยที่สุดที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นที่รู้จักมากกว่า Stevie Wonder ผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้ง 38 คน 

ในเดือนมกราคมปี 2015 Klinghoffer ได้กลับมายังสตูดิโอด้วยพริกพริกไทยเพื่อเริ่มทำงานในสตูดิโออัลบั้มที่สิบเอ็ดซึ่งจะผลิตโดย Mouse อันตรายของ Gnarls Barkley บันทึกถูกเก็บไว้ในเดือนถัดไปเมื่อเบสหมัดได้รับบาดเจ็บในระหว่างการเดินทางเล่นสกี การผลิตเริ่มดำเนินการในเดือนสิงหาคมปี 2015 และ The Getaway ได้รับการเผยแพร่เมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 2016 ซึ่งตามมาด้วยการทัวร์ทั่วโลกที่จะมีขึ้นในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2560 

Robert Trujillo (Metallica)

Robert Trujillo 

โรเบร์โต อากุสติน ตรูฮีโย (สเปน: Roberto Agustin Trujillo; เกิด 23 ตุลาคม ค.ศ. 1964) หรือเป็นที่รู้จักกันในชื่อ โรเบิร์ต ทรูฮีโย เป็นนักดนตรี เนทีฟอเมริกัน เริ่มเป็นที่รู้จักในฐานะนักดนตรีในตำแหน่งมือเบสแห่งวงเมทัลลิกา เขายังเคยเป็นสมาชิกกับวงเมทัลอื่นๆ หลายวงเช่น วงคลอสโอเวอร์แทรชเมทัล ซุยซิดัลเทนเดนซีส์ (Suicidal Tendencies) วงฟังก์เมทัล อินเฟคเชียสกลูฟวส์ (อินเฟคเชียสกลูฟวส์) วงเฮฟวีเมทัล แบล็กเลเบิลโซไซที (Black Label Society) และเคยร่วมงานกับเจอร์รี แคนเทรล แห่งอลิซอินเชนส์ และออซซี ออสบอร์น นักร้องนำวงแบล็กซับบาธ นอกจากนี้เขายังเคยเป็นสมาชิกร่วมทัวร์กับ แมสเมนทัล (Mass Mental) อีกด้วย 

ชีวิตในวัยเด็ก

Roberto Agustin Trujillo เกิดในซานตาโมนิการัฐแคลิฟอร์เนีย เขาเป็นเชื้อสายเม็กซิกัน  เขาเติบโตขึ้นมาในคัลเวอร์ซิตีแคลิฟอร์เนียซึ่งเขาเป็นครูที่โรงเรียนมัธยมคัลเวอร์ซิตี  ทรูจิลโล่รับบทเพลงมากมายในช่วงวัยเด็ก แม่ของเขาเป็นแฟนตัวยงของ Motown นักดนตรีมาร์วินแยร์เจมส์บราวน์และเจ้าเล่ห์และครอบครัวหิน "จาโค [Pastorius] เป็นพระเอกของฉันเติบโตขึ้นมา" และแจ๊สเบสเปลี่ยนมุมมองของเขาว่าอะไรจะเล่น: "ได้ยินเขาเหมือนได้ยินเอ็ดดี้แวนเฮเลนทำ" ระเบิด "เป็นครั้งแรก เวลา: คุณคิดว่า 'เครื่องดนตรีอะไร?' ฉันรักฟิวชั่นแจ๊ซและแตกแขนงออกไปที่นั่น แต่จาโคมีจุดเด่นที่ไกลเกินกว่าตัวแจ๊สของเขาเขาเป็นคนขี้ขลาดเขาเป็นร็อคเขาเป็นวิญญาณเขาเริ่มเล่นใน "วงดนตรีปาร์ตี้มากมายที่สนามหลังบ้านเล่นดนตรี โดย Black Sabbath, Ozzy, Rush และ Led Zeppelin เขาเดินเข้าไปในโรงเรียนดนตรีแจ๊สตอนที่เขาอายุ 19 ปีด้วยความตั้งใจที่จะเป็นนักดนตรี แต่เขายังคงหลงใหลในดนตรีร็อกและโลหะ 

อาชีพ

ทรูจิลโล่เป็นคนแรกที่ได้รับการยกย่องในฐานะนักเบสบอลในวงการแทรฟฟอร์ดแบบแคลิฟอร์เนียในวงการเพลง Suicidal Tendencies เริ่มต้นการเรียกเก็บเงินเป็น "Stymee" ในอัลบั้ม 1989 ควบคุมโดย Hatred / รู้สึกเหมือนอึ ... Déjà Vu ตรูฮีโยยังคงอยู่ในวงจนถึงช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 พร้อมกันกับการทำงานของเขากับ Suitidal Tendencies ตรูฮีโยก็เป็นสมาชิกของโครงการด้านวง Infectious Grooves พร้อมกับนักร้องไมค์มูเยอร์

ตรูฮีโยเป็นสมาชิกวง Ozzy Osbourne เป็นเวลาหลายปีเริ่มต้นในปลายปี 1990 ในทางตรงกันข้ามกับดนตรีแจ๊สและฉุนของเขาก่อนหน้านี้การเล่นออสบอร์นเป็นวงดนตรีที่แข็งกระด้างและโลหะ ตรูฮีโยยังร่วมเขียนเพลงหลายเพลงลงบนพื้นโลก  เขาเป็นเรื่องของการถกเถียงกันในเรื่องการบันทึกของบ๊อบ Daisley - เบสสำหรับเพลงใหม่ของออสบอร์นสองอัลบั้มเดี่ยวพายุหิมะแห่ง Ozz (1980) และไดอารี่ของคนบ้า (2524) Daisley หลังจากอ้างว่าเขาไม่ได้จ่ายค่าลิขสิทธิ์ที่เหมาะสม [9] ในช่วงเวลานี้ทรูจิลโลก่อตั้งขึ้นเป็นกลุ่มทดลองกลุ่ม Mass Mental พร้อมนักร้องสงคราม Dub Benji Webbe ซึ่งวงดนตรี "ragga-punk-metal" เพิ่งเลิกไป วงดนตรีหนึ่งปล่อยอัลบั้มสตูดิโอ (เฉพาะในประเทศญี่ปุ่น) และมีชีวิตอยู่ในอัลบั้มของการทำงานในโตเกียวก่อน disbanding  Zakk Wylde เพื่อนส่วนตัวและสมาชิกในวงจากวันที่ Ozzy ก็ได้รับคัดเลือกให้ไปเล่นกับ Black Label Society เพื่อแสดงไม่กี่รายการ

ตรูฮีโยเริ่มเล่นเบสสำหรับ Metallica ในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2003 ส่วนที่เหลือของวงนี้ประกอบด้วย James Hetfield, Kirk Hammett และ Lars Ulrich ก่อนหน้านี้เขาได้พบปะกับเพื่อนสมาชิกในอนาคตของเขาเมื่อ Suicidal Tendencies ได้สนับสนุน Metallica ในเรื่อง Nowhere Else to Roam tour ในปี 1993 และอีกครั้งหนึ่งในทัวร์ Shit Hits the Sheds ปีต่อมา Trujillo ได้รับหนึ่งล้านดอลลาร์จากวงดนตรีเป็นล่วงหน้าสำหรับการเข้าร่วม Metallica การออดิชั่นและการจ้างงานและข้อเสนอการชำระเงินล้านดอลลาร์ของเขาปรากฏอยู่ในภาพยนตร์สารคดีเรื่อง Monster บางเรื่อง ในขณะที่ปัจจุบันเป็นมือเบสให้กับ Metallica เขาได้รับการแต่งตั้งให้เข้าร่วม Rock and Roll Hall of Fame ร่วมกับสมาชิกวงปัจจุบันรวมถึง Jason Newsted (วงดนตรีที่เหลือในปี 2001) และ Cliff Burton ซึ่ง Jason Newsted เป็น เปลี่ยนในยุค 80 

Acting

Trujillo มีบทบาทเล็ก ๆ น้อย ๆ ในโทรทัศน์และภาพยนตร์ เขามีบทบาทที่ไม่ได้พูดในภาพยนตร์ 1978 Walter Matthau เรื่อง House Call และมีบทบาทรองลงไปในภาพยนตร์ 1980 Gary Coleman เรื่อง "Honor of Scout's Honor" นอกจากนี้เขายังเล่นเป็นตัวละครชื่อ "Flippy" ในตอนที่ออกอากาศทางโทรทัศน์ซีรีส์เรื่อง CHiPs ปีพ. ศ. 2525 (ซึ่งเน้นเพลงเฮฟวีเมทัล) เขาปรากฏตัวขึ้นในปี 2532 ในแปซิฟิกเบลล์สมาร์ทสมุดหน้าเหลืองจุดทีวี; เขาได้รับการสัมภาษณ์ในขณะที่ออกวิ่งออกกำลังกายและแสดงความสนใจในการมีกระโปรงสั้นที่กำหนดเองสำหรับการทัวร์ที่จะเกิดขึ้นของเขา ผู้สัมภาษณ์ได้สร้างสำเนาสมุดโทรศัพท์และพบว่ามีหัวข้อ "คิลท์" ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าทุกอย่างที่ต้องการมีอยู่ในสมุดหน้าเหลือง ในปีพ. ศ. 2535 เขาปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับสมาชิกในวงของ Infectious Grooves ในภาพยนตร์คอมเมดี้ Encoun Man ของ Brendan Fraser ในปี 2003 Trujillo ได้เห็นการเล่นเบสที่เที่ยงตรงใน Nickel Creek มิวสิควิดีโอ "Smoothie Song" อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้เล่นเบสสำหรับวงดนตรีในระหว่างการอัดเพลง

ชีวิตส่วนตัว

ทรูจิลแต่งงานและมีลูกชาย Tye และลูกสาว Lulah ได้  ในเดือนเมษายนปีพ. ศ. 2560 Tye ได้แสดงร่วมกับ Korn ในระหว่างการทัวร์อเมริกาใต้ของพวกเขาโดยเติม Reginald Arvizu ให้เป็นเบสเก่าแก่  ภรรยาของทรูจิลChloéยังได้สร้างการออกแบบ pyrography ของปฏิทินแอซเท็กหนึ่งเบสของเขา 

โครงการอื่น ๆ

ในปี 2012 ทรูจิลเริ่มผลิตสารคดีเกี่ยวกับแจ๊สเบส Jaco Pastorius ที่มีสิทธิ์ Jaco กำกับการแสดงโดยสตีเฟ่นคิริคและพอลมาร์นอง ภาพยนตร์ชื่อว่า Official Film of Record Store Day 2014 และได้รับการปล่อยตัวในเดือนพฤศจิกายน 2014 

เทคนิค

Trujillo ในงาน San Diego Comic Con International 2013 ที่ซานดิเอโก

ตรูฮีโยเป็นผู้เล่นสไตล์นิ้วมือ แต่ได้รับทราบว่าเล่นกับตัวเลือกในการบันทึกและขณะเล่นสด ในขณะที่ Cliff Burton บรรพบุรุษและเบสของ Newsted ในอัลบั้มแรกของ Metallica ก็เล่นเป็นแบบเฉพาะด้วยเช่นกัน ตรูฮีโยเป็นที่รู้จักสำหรับการเล่น "คอร์ดขนาดใหญ่"  และ "คอร์ดตามฮาร์โมนิก"  บนเบส

ทรูจิลใช้เทคนิคตบเบสเห็นส่วนใหญ่ในงานของเขากับ Suicidal Tendencies และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Infectious Grooves ในหลายงานแสดงของเมทัลลิกาใน Madly in Anger กับ World Tour ตรูฮีโยมักจะเล่นเบสเดี่ยวแบบเดี่ยว (dubbed "Essence Jungle" ในการบันทึก) ซึ่งทำให้มีการใช้ตบเบสและเทคนิคและเอฟเฟ็กต์อื่น ๆ

เพื่อวัตถุประสงค์ในการบันทึก Trujillo ใช้รหัสของเขาเองในการเขียนการจัดเบส แรงบันดาลใจจากบทความโดย Pino Palladino เขาพัฒนาเรื่องนี้ในระหว่างการบันทึกเสียงสำหรับการเดินทาง Degradation ของ Jerry Cantrell ซึ่งตาม Trujillo ทำให้เขาได้ทำงานจาก "สาธิตการแต่งตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ " ที่มีเสียงเบสไม่ได้ยิน 

Eric Clapton (Slowhand)

 Eric Clapton 

เอริก แคลปตัน (อังกฤษ: Eric Clapton; เกิด 30 มีนาคม พ.ศ. 2488) เจ้าของฉายา "Slowhand" เป็นนักกีตาร์ นักร้อง นักแต่งเพลง ชาวอังกฤษ 

ประวัติ

เอริก แพทริก แคลปตัน เกิดเมื่อวันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2488 ประเทศอังกฤษ ภายหลังจากที่เขาเสียคุณพ่อไป คุณตาคุณยายของเอริก(โรส และแจ็ก แคลป อังกฤษ: Rose and Jack Clapp) จึงยื่นมือเขามาช่วย โดยทำหน้าที่เป็นพ่อแม่และเลี้ยงดูเอริก เหมือนเป็นลูกของตัวเอง นามสกุลของเอริก เป็นของสามีคนแรกของ คุณยายเขาซึ่งเป็นพ่อแท้ๆ ของคุณแม่เขาที่ชื่อว่า Reginald Cecil Clapton

เอริกเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่รักเสียงดนตรี ด้วยบุคลิกภาพที่เป็นคนเงียบ ขรึม และสุภาพของเอริก เขาจึงถูกมองว่าเป็นเด็กที่เรียนดี มีความสามารถ ทางด้านศิลปะ เมื่อเริ่มวัยเรียน เขาเกิดความสงสัย ในต้นกำเนิดของตัวเอง เมื่อสังเกตเห็นว่า เขาไม่ได้ใช้นามสกุลเดียว กับเขาคุณตาคุณยาย Mr. and Mrs. Clapp ซึ่งเขาคิดว่าเป็นพ่อแม่ เขาจึงได้รู้ความจริงเกี่ยว กับพ่อแม่แท้ๆเมื่ออายุ 9 ขวบ เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญหนึ่งในชีวิต และมีผลกระทบอย่างมากต่อ ชีวิตของเขา

ในปี 2504 เอริก ได้เข้าเรียนใน Kingston College of Art ด้วยการติดทัณฑ์บน 1 ปี แต่ก็ไม่สามารถผ่านช่วงทัณฑ์บนไปได้ และถูกไล่ออก สาเหตุก็เพราะ เขาทุ่มเทเวลาทั้งหมดที่มีให้กับการฟังเพลง และเล่นกีต้าร์แนวบลูส์ จนไม่มีเวลาให้กับการเรียน ด้วยความที่เป็นคนช่างคิด เขาจึงสามารถมองผ่าน เปลือกนอกและลงลึกไปในเนื้อในความเป็นร็อก ในแนวเพลง American Blues และเพลงแนวบลูส์นี้เองที่ช่วยสื่อถึงตัวตน ที่แท้จริง ของเขาได้อย่างแท้จริง

เอกลักษณ์ของเขา เกิดจากการที่เขาไม่ได้ลอกเลียน riff ของเพลงบลูส์ที่เขาเคยได้ยิน เขาผสมผสานอารมณ์เพลงของต้นฉบับ เข้ากับสไตล์ การเล่นกีต้าร์เฉพาะตัวของเขา จึงทำให้เอริก สามารถขยายคำจำกัดความ ของการเล่นกีต้าร์เพลงบลูส์ แต่ละอัลบั้มที่วางจำหน่ายหลังจากอัลบั้ม 461 Ocean Boulevard Eric ได้นำเสนอดนตรีรูปแบบใหม่เสมอมา ตลอดช่วงทศวรรษที่ 70 และช่วงต้นยุคทศวรรษที่ 80 เอริกได้ออกอัลบั้มและเดินสายเปิด การแสดงทั่วโลก อย่างไม่ขาดสาย ในปี 2528 เขาได้พบกับกลุ่มผู้ฟัง กลุ่มใหม่ที่ตามชมการแสดง ของเขา ในการทัวร์คอนเสิร์ต การกุศลทั่วโลกที่ชื่อว่า คอนเสิร์ตไลฟ์เอด การแสดงที่ Royal Albert Hall และการมีอัลบั้มที่ประสบความสำเร็จมากมาย ตัวอย่างเช่นอัลบั้ม August, Journeyman และ Crossroads ทำให้เอริก แคลปตันกลายเป็นที่จดจำ ของสาธารณชน ในช่วงปลายของยุค 80 เขาได้สร้างชื่อให้กับตัวเองอีกครั้ง ในฐานะผู้ประพันธ์เพลงประกอบภาพยนตร์ อาชีพการงานของเขา มั่นคงขึ้นเรื่อยๆและขึ้นสู่จุดสูงสุดในปี 2535 เมื่อเขาออกอัลบั้ม ใน 40 กว่าปีที่อยู่ในวงการมาเอริก แคลปตันได้รางวัลมากมาย เขาเป็นนักร้องคนเดียวที่ได้มีชื่ออยู่ในสมาชิกของรางวัล the Rock & Roll Hall Of Fame (ในฐานะของวง The Yardbirds และวง Cream และในฐานะนักร้องเดี่ยว)

เอริก แคลปตัน เคยมาแสดงดนตรีในประเทศไทย 3 ครั้ง ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2522 ครั้งที่ 2 ในวันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2550 ที่อิมแพค อารีนา เมืองธานี และครั้งที่ 3 ในวันที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554 ที่อิมแพค อารีนา เมืองธานี 

ที่มาของฉายาว่า Slowhand

ผู้จัดการของวง The Yardbirds คุณ Giorgio Gomelsky เป็นคนตั้งฉายาให้เอริก ว่า “Slowhand” ช่วงต้นปี 1964 นักกีตาร์ที่ชื่อ Yardbirds ของ Chris Dreja กล่าวว่า เมื่อใดก็ตามที่เอริก ทำสายกีตาร์ขาดขณะเล่นคอนเสิร์ต บนเวที เขาก็จะยืนรอจนกว่าจะมีคนเอากีตาร์ตัวใหม่มาให้ ผู้ชมก็น่ารักมาก จะตบมือช้าๆ รอไปด้วย เรียกว่า “slow handclap” เอริก บอกกับ Ray Coleman คนเขียนประวัติส่วนตัวของเขาว่า ชื่อเล่น Slowhand ของเขาได้มาจาก Giorgio Gomelsky เขาสร้างคำที่มีความหมายสองนัย ขึ้นมา เขาบอกอยู่เสมอว่าผมเป็นคนเล่นกีตาร์เร็ว เขาจึงนำเอาประโยค handclap ช้าๆ เข้าไปไว้ใน Slowhand เพื่อเล่นคำกัน 

รางวัล

BE และ OBE: รางวัลแห่งเกียรติยศที่ได้รับจากราชวงศ์ ถึงแม้เอริก แคลปตัน ไม่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอัศวินโดยสมเด็จพระราชินีอลิซาเบธที่ 2 ก็ตาม แต่เขาก็ยังรับรางวัลจากพระองค์ถึง 2 รางวัลด้วยกัน

ในวันที่ 3 พฤศจิกายน ปี 2547 ที่งานมอบรางวัลซึ่งจัดขึ้นที่พระราชวัง Buckingham เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็น Commander of the Order of the British Empire หรือ CBE ซึ่งงานมีเจ้าหญิง Anne เป็นผู้ดำเนินงาน ซึ่งผู้ที่จะได้รับการเชิญเข้างานนี้โดยสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร นั้นได้รับการแจ้งล่วงหน้าตั้งแต่วันที่ 31 ธันวาคม ปี 2546

ในปี 2537 สมเด็จพระราชินีได้แต่งตั้งให้เขาเป็น Officer of the Order of the British Empire (OBE) สำหรับสิ่งที่เขาอุทิศ ให้กับวิถีชีวิตแบบอังกฤษ และถ้าหากเขาได้รับการแต่งตั้งอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาจะได้เป็น อัศวิน และเขาจะได้รับการเรียกว่า Sir Eric Clapton

 ผลงานเดี่ยว

Crossroads (Polydor Records), 1988

24 Nights (Reprise Records), 1991

Unplugged (Reprise Records), 1992

From The Cradle (Reprise Records), 1994

Pilgrim (Reprise Records), 1998

Chronicles (Reprise Records), 1999

Riding With The King (Reprise Records), 2000

Reptile (Reprise Records), 2001

One More Rider One More Car (Duck Records), 2002                  Me and Mr. Johnson (Warner Bros / Wea), 2004

Sessions For Robert J. (Warner Bros / Wea), 2004

Back Home (Warner Bros / Wea) (August 30, 2005) 

Billy sheehan (Mr.Big/Talas )

Billy sheehan 

William "Billy" Sheehan (เกิด 19 มีนาคม 1953)  เป็นมือเบสชาวอเมริกันที่รู้จักในการทำงานกับ Talas สตีฟไวฟ์เดวิดลีโรทนายบิ๊กไนอาซินและ Winery Dogs ซีแฮนได้รับรางวัล "Best Rock Bass Player" จากนิตยสาร Guitar Player นิตยสารเพลง "Lead Bass" ถึง 5 ครั้ง  บทคัดย่อของชีฮานประกอบด้วยการใช้คำสองมือการแตะสองมือเทคนิคการเลือก "สามนิ้ว" ทางด้านขวาและการตอบรับที่ควบคุม 

Early years

เบสแรกของ Billy Sheehan คือเบสHagström FB ซึ่งได้รับการพัฒนาโดยเบส Precision เช่นเดียวกับ Tim Bogert's หลังจากที่ได้รับเบส Precision แล้วเขาก็ปลดปล่อยกล้ามเนื้อจากHagströmได้  ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาได้ปรับแต่งเบสแม่นยำด้วยเช่นกันทำให้เกิดเสียงห้าวที่สูงที่สุดเพิ่มส่วนที่เป็นคอและเพิ่มแรงสนับสนุนสำหรับสายฟ้า ซึ่งซีแฮนเห็นว่าเป็นจุดอ่อนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คอลเลกชันรถกระบะถูกเพิ่มสำหรับสิ่งที่ซีแฮนเรียกว่า "ซุปเปอร์ลึกที่ต่ำสุด" แบบอย่างหลังจาก Paul Samwell-Smith ของ Yardbirds และ Mel Schacher จาก Grand Funk Railroad รถกระบะ Gibson EB-0 ในคอและรถกระบะเบสแบบ Precision Precision แยกแต่ละรุ่นจะมีแจ็คเอาท์พุทแยกออกมาจากตัวเบสทำให้สามารถควบคุมเสียงผ่านเบสได้ พรีซิชั่เบสตั้งแต่เกษียณ แต่ยังคงเสน่หาเสน่หาเสน่หาซีเนียร์ "ภรรยา" เบสลายเซ็น Yamaha Attitude ของ Sheehan มีลวดลายตามแบบนี้ ซีแฮนยังใช้แอมป์สองตัวเพื่อให้ได้โทนเสียงแบบลายเซ็นของเขาด้วยการบิดเบือนอย่างเต็มที่และการกรองเสียงเพื่อเพิ่มเสียงกีตาร์ให้กับโซโล่มากขึ้นและหนึ่งในซุปเปอร์ที่สะอาดสำหรับปลายคอต่ำ 

Talas

วงดนตรีเต็มเวลาของ Sheehan ครั้งแรกคือ Talas พลังสามคนกับ Dave Constantino บนกีตาร์และ Paul Varga ในกลอง วงดนตรีที่เล่นเป็นส่วนผสมของเพลงและเพลงต้นฉบับและทั้งสามก็ผุดขึ้นมาเป็นนักร้องนำ instrumentalists

Talas เป็นวงดนตรีท้องถิ่นที่เป็นที่นิยมในบัฟฟาโลเป็นเวลากว่าหนึ่งทศวรรษบรรลุสถานะลัทธิซึ่งแผ่ขยายไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐฯและในแคนาดา ในปีพ. ศ. 2521 Talas ได้เปิดตัวอัลบั้มเปิดตัวอัลบั้มบาร์นี้ซึ่งทำให้เกิดซิงเกิ้ลฮิต "See Saw" ในระดับภูมิภาค ในช่วงเวลานั้นซีแฮนเขียน "ขี้อายบอย" (ภายหลังได้บันทึกไว้กับเดวิดลีโรท) และ "ติดยาเสพติด" (ภายหลังบันทึกกับนายใหญ่)

ชีฮานในคอนเสิร์ตกับ Steve Vai, 2005

ในช่วงปลายยุค 70 ซีแฮนยังเล่นในวงดนตรีชื่อปีแสงกับมือกลองรอนรอคโคที่เคยเล่นในวงดนตรีชื่อ Black Sheep กับนักร้องชาวต่างชาติ Lou Gramm ในโรเชสเตอร์นิวยอร์ก หลังจากที่ Sheehan กลับไป Talas พวกเขาเปิดการแสดง UFO ใน Buffalo สิ่งนี้นำไปสู่ความสัมพันธ์กับกีตาร์ไมเคิล Schenker ชีฮานและช่วยให้เขาเดินทางไปท่องเที่ยวกับยูเอฟโอใน 2526

การเปิดโปงระดับชาติครั้งแรกของ Talas เกิดขึ้นในปีพ. ศ. 2523 เมื่อเปิดการแสดง 30 เรื่องของ Van Halen อย่างไรก็ตามความสำเร็จก็ยากที่จะเข้าใจและแม้แต่แบรนด์ของสิ่งที่เป็นที่รู้จักในฐานะ "glam metal" ได้รับความนิยมในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า Talas ยังคงทำหน้าที่ที่ไม่ได้ลงชื่อซึ่งส่วนหนึ่งมาจากการจัดการที่ไม่ดี เปิดตัวบาร์นี้ "Talas" LP บน Evenfall Records (พิมพ์ซ้ำโดย Metal Blade) และ "จมฟันของคุณลงใน" ใน Relativity Records

ชีฮานกลับเนื้อกลับตัว Talas กับมือกลองอีกคนหนึ่ง (Mark Miller) นักกีตาร์ (Mitch Perry และต่อจาก Heaven) และนักร้องชื่อ Phil Naro ซึ่งในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ซีแฮนเคยทำงานมาก่อน ในโครงการด้านข้างของเขา (Billy Sheehan Band) Talas จะปล่อยอัลบั้มใหม่อีกรูปแบบหนึ่งคือ Live Speed ​​on Ice หลังจากที่ Mitch Perry ออกจากวงดนตรีเขาถูกแทนที่ด้วย Johnny Angel ผู้เล่นกีตาร์กับพวกเขาเพื่อเปิดการแสดงของพวกเขาในปี 1985/86 สำหรับ Yngwie Malmsteen's Rising Force มีการบันทึก Talas เรื่องที่สี่ชื่อ "Lights, Camera, Action" ที่จะออกใน Gold Mountain / A & M แต่ก็ไม่เคยผ่านขั้นตอนการสาธิตมาก่อนเนื่องจาก Sheehan ได้เข้าร่วมวงดนตรีเดี่ยวของ David Lee Roth จิลมี่ Degrasso เข้าร่วมกับกลองอัล Pitrelli กับกีตาร์บรูโน่ Ravel เบสและแกรี่ Bivona คีย์บอร์ด แต่คราวนี้ Talas ตายและกลายเป็นอันตรายอันตราย Ravel ซีแฮนยังเป็นสมาชิกของวงร็อคแม็กซ์เว็บสเตอร์ที่ชื่อว่าแม็กซ์เว็บสเตอร์ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของแม็กซ์เว็บสเตอร์นักร้องกีตาร์คิมมิทเชลล์ที่มีหน้าเว็บแม็กซ์เว็บสเตอร์ตั้งแต่ปี 2516-2524

ในช่วงต้นยุค 80 ซีแฮนเริ่มมีส่วนเกี่ยวข้องกับโปรโท - แทรชเมทัลวงดนตรีไวร์เลสช่วงเวลานี้เขาร่วมเวทีกับอนาคตกีตาร์แอนแทร็กซ์แดน Spitz การมีส่วนร่วมกับ Thrasher ไม่นาน แต่เขาเล่นเพลง 2 เพลงจากแผ่นเสียงชื่อตัวเองซึ่งยังไม่ได้ออกวางจำหน่ายในซีดี

2000- ปัจจุบัน

ในเดือนมกราคมปี 2009 Billy Sheehan ได้รวมตัวกับสมาชิกวง Mr Big ของเขาอีกครั้ง: Eric Martin, Paul Gilbert และ Pat Torpey เพื่อร่วมเดินทางกลับประเทศญี่ปุ่น ในเดือนเมษายนปี 2009 อัลบั้มเดี่ยวที่สามของ Sheehan Holy Cow! ผลิตโดย Simone Sello ได้รับการปล่อยตัวจาก Mascot Records อัลบั้มมีแขกรับเชิญจากพอลกิลเบิร์ต ZZ Top ของ Billy Gibbons และ King's X เบส Doug Pinnick กิลเบิร์ตได้กล่าวในการให้สัมภาษณ์ว่าการร่วมมือกับซีแฮนกับ Holy Cow! ซึ่งได้รับการบันทึกก่อนเดือนมกราคมน่าจะเป็นปัจจัยสำคัญในการตัดสินใจรวมตัวนายบิ๊ก  นายบิ๊กยังคงอยู่ด้วยกันการชุมนุมของอัลบั้ม What If ... โดย Kevin Shirley ได้รับการปล่อยตัวในวันที่ 15 ธันวาคม 2010 ที่ประเทศญี่ปุ่นและในวันที่ 21 มกราคม 2011 ที่ยุโรป ได้รับการปล่อยตัวในวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2011 ในสหรัฐฯอัลบั้มต่อไป "... เรื่องที่เราสามารถบอกได้" ได้รับการปล่อยตัวในเดือนกันยายน 2014

ซีแฮนกลับมารวมตัวกับเพื่อนร่วมวง Talas เพื่อร่วมงานคอนเสิร์ตที่ Hard Rock Cafe ในน้ำตกไนแอการานิวยอร์กเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม 2555 

ซีแฮนไปเที่ยวกับ PSMS (Portnoy / Sheehan / MacAlpine / Sherinian) ซึ่งเป็นซุปเปอร์กรุ๊ปที่เป็นประโยชน์ในช่วงครึ่งหลังของปี 2012 

Sheehan พร้อมกับ Portnoy และ Richie Kotzen ได้เปิดตัวอัลบั้มใหม่สำหรับวง Winery Dogs ในเดือนสิงหาคม 2012 อัลบั้มชื่อตัวเองได้รับการปล่อยตัวในวันที่ 5 พฤษภาคม 2013 ที่ประเทศญี่ปุ่นและในวันที่ 23 กรกฎาคม 2013 ทั่วโลก อัลบั้มที่สองของวงร้อน (อัลบั้ม) ได้รับการปล่อยตัวในปี พ.ศ. 2558 

ในเดือนสิงหาคมปีพ. ศ. 2560 เขาได้เข้าร่วมวงอื่นกับพอร์ทนอยซึ่งเป็นหนึ่งในซุปเปอร์กรุ๊ปชื่อดังของซันนี่อพอลโลและมีดีคีย์เชอริเนียนนักร้องเจฟฟ์สกอตต์โซโตและกีตาร์รอน "Bumblefoot" Thal 

Paul gilbert (Mr big)

Paul gilbert  

Paul Brandon Gilbert(เกิด 6 พฤศจิกายน 2509) เป็นอเมริกันฮาร์ดร็อก / เฮฟวีเมทัลกีตาร์ เขาเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นผู้ร่วมก่อตั้งวง Mr. Big เขายังเป็นสมาชิกของ Racer X ซึ่งเขาเปิดตัวอัลบั้มหลายอัลบั้ม หลังจากที่นายบิ๊กเลิกในปีพ. ศ. 2539 กิลเบิร์ตก็ได้เปิดตัวงานเดี่ยวซึ่งเขาได้ออกอัลบั้มเดี่ยวจำนวนมากและให้ความสำคัญกับความร่วมมือกับแขกหลายคนในอัลบั้มของนักดนตรีคนอื่น ๆ

กิลเบิร์ตได้รับการโหวตให้เป็นหนึ่งในสี่ของนิตยสาร GuitarOne ที่ดีที่สุดในอันดับที่ 10 ของกีต้าร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาลเลยทีเดียว  เขายังติดอันดับกีตาร์ระดับโลกเรื่อง "50 Fastest Guitarists of All Time" รายการ 

Shrapnel Records

กิลเบิร์ตถูกเลี้ยงดูมาส่วนใหญ่อยู่ในเมืองพิตส์เบิร์กเล็ก ๆ แห่งกรีนส์เบิร์กเพนซิลเวเนีย  เขาเริ่มเล่นดนตรีตั้งแต่อายุห้าขวบ (เอกภาพศูนย์) และได้รับการแนะนำในนิตยสารเล่นกีตาร์ (ใกล้เพื่อน - ขึ้น - และ - Yngwie Malmsteen) ประมาณปี 1981 กิลเบิร์ตติดต่อไมค์วร์นีย์ (ผู้ก่อตั้ง Shrapnel Records) เป็นครั้งแรกขอให้มีการขอร้องกับโอซซี่ออสบอร์น ในเวลานั้น Varney ไม่คิดว่าทำไมออสบอร์นต้องการกีตาร์อายุ 15 ปี; แต่หลังจากฟังเทปสาธิตของ Gilbert เขาเปลี่ยนความคิด พวกเขาพูดต่อไปในอีก 3 ปีข้างหน้าซึ่งเป็นจุดสูงสุดในการย้ายข้ามประเทศของกิลเบิร์ตในปีพ. ศ. 2527 ไปยัง Los Angeles เพื่อเข้าร่วม GIT (สถาบันเทคโนโลยีกีตาร์) แม้ในวัยหนุ่มสาวอายุ 17 ปีกิลเบิร์ตก็กลายเป็นตำนานท้องถิ่นอย่างรวดเร็วเนื่องจากมีเทคนิคการเลือกสลับขั้นสูงความเร็วในการบันทึกอายุวัยและดนตรีขนาดใหญ่ของเขา เขาได้รับการว่าจ้างให้เป็นผู้สอนเรื่อง GIT ในปี 1985 และได้เปิดตัวอัลบั้ม Street Lethal ของ Racer X ในไม่ช้าหลังจากนั้น 

Racer X

ในลอสแอนเจลิสในปี 1985 เกม Racer X ประกอบด้วย Paul Gilbert (นำกีตาร์), Juan Alderete (กีตาร์), Harry Gschoesser (กลอง) และ Jeff Martin (vocals) พวกเขาได้รับอิทธิพลอย่างมากจาก Judas Priest และการเล่นของ Gilbert ก็ชวนให้นึกถึง Yngwie Malmsteen โดยแสดงให้เห็นถึงโซโล่ที่ขับเคลื่อนด้วยความเร็วด้วยเทคนิคระดับสุดขีด ถูกแทนที่โดยสกอตต์เทรวิส Gschoesser (ซึ่งต่อมากลายเป็นฆราวาสของนักดนตรีกลอง) 2529 และบรูซ Bouillet กิลเบิร์ตเป็นนักเรียนเอกชนคนหนึ่งที่เพิ่มขึ้นเป็นครั้งที่สองหลังจากที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการเล่นกีตาร์ตามลำดับของกิลเบิร์ตข้ามลำดับ กิลเบิร์ตได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในนักกีตาร์ที่เร็วที่สุดในโลกเนื่องจากชิ้นส่วนทางเทคนิคอย่างเหลือเชื่อเช่น "Technical Difficulties", "Frenzy", "Scarified", "Y.R.O. " และ "Scit Scat Wah" ในช่วงเวลานี้กิลเบิร์ตยังบันทึกวิดีโอการเรียนการสอนเรื่องแรกของเขา Intense Rock ซึ่งเขาได้แสดงให้เห็นถึงเทคนิคและวิธีการปฏิบัติที่มีชื่อเสียงของเขาในรายละเอียด ตลอดอาชีพการงานของเขาเขาจะปล่อยวิดีโอการเรียนการสอนอื่น ๆ อีกมากมาย

Racer X ได้ไปเที่ยวอเมริกาตะวันตกเฉียงใต้ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในรัฐแคลิฟอร์เนียและมักขายสถานที่นับพันที่นั่ง วงดนตรีไม่ได้มีโอกาสเป็นผู้จัดจำหน่ายฉลากรายใหญ่และกิลเบิร์ตก็ไม่มีความสนใจมากนัก ในปี 1987 เขาได้รับการทาบทามจากบิลลี่ชีแฮนเบสของ Talas ซึ่งเป็นหนึ่งในอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาเกี่ยวกับการจัดตั้งวงดนตรีที่จะกลายเป็นนายบิ๊ก

กิลเบิร์ตออกจาก Racer X ในปี 1988 แต่กลับเนื้อกลับตัวหลังจากการล่มสลายของ Mr. Big Spirits เมื่อปีพ. ศ. 2539 พอลติดต่อกับสมาชิกของ Racer X และทุกคนก็ตกลงที่จะกลับมายกเว้น Bruce Bouillet ที่แทบไม่สามารถเล่นกีตาร์ได้ในเวลานั้นเนื่องจากมีอาการรุนแรงของโรค carpal tunnel syndrome ในช่วงกลางปีพ. ศ. 2542 วงได้บันทึกอัลบั้ม Technical Difficulties ซึ่งเข้าสู่วงการทองคำในญี่ปุ่น เร็กคอร์ดใหม่ของ Racer X ขอให้ติดตามผล; ดังนั้นปลายปีพ. ศ. 2543 พวกเขาจึงปล่อยฮีโร่ผสมโดย Bouillet

เพื่อที่จะใช้ประโยชน์จากความสำเร็จใหม่ของพวกเขาในญี่ปุ่น Universal Japan จึงขอให้วงแสดงดนตรีสดซีดีและดีวีดี เมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2544 วงดนตรีได้เล่นดนตรีสดครั้งแรกในรอบสิบสามปีเพื่อขายให้แก่กลุ่มผู้มีชื่อเสียงระดับโลกเรื่อง "The Whiskey" (Whiskey a Go Go) ในลอสแอนเจลิส ผลซีดีและดีวีดีได้รับการปล่อยตัวในปี 2002 ภายใต้ชื่อ Snowball of Doom

ในเดือนมกราคมปี 2002 ในการสนับสนุน Superheroes และ Snowball of Doom การแข่งขัน Racer X ได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นและไต้หวัน วงดนตรีเหล่านี้แสดงให้เห็นในชุดฮีโร่ของพวกเขา การแสดงรอบสุดท้ายของทัวร์ในโยโกฮามาได้รับการบันทึกไว้อย่างรวดเร็วในสองแทร็กบนกระดานเสียงและปล่อยให้เป็น Snowball of Doom 2 ต่อมาในปีนั้นยูนิเวอร์แซลญี่ปุ่นผลักดันให้มีการเปิดตัว Racer X อีกครั้ง ในเดือนตุลาคมปี 2002 ทั้งสี่สมาชิกของ Racer X รวมตัวกันที่บ้านของ Gilbert ในลาสเวกัสเพื่อบันทึก Heavier ซึ่งขายไปพร้อมกับ Snowball of Doom 2 ในข้อตกลงแพคเกจ แม้ว่าอัลบั้มนี้จะประสบความสำเร็จในประเทศญี่ปุ่นแฟน ๆ บางคนก็ผิดหวังกับแทร็กที่มีน้ำหนักเบาซึ่งคล้ายกับพอลกิลเบิร์ตอัลบั้มเดี่ยวมากกว่าอัลบั้ม Racer X แบบดั้งเดิม

Racer X ได้แสดงในงาน NAMM 2009 ที่ Anaheim Convention Center ใน Anaheim, California ตามด้วยชุดเดี่ยวจาก Paul Gilbert และในที่สุด Racer X ผู้เล่นตัวจริง Racer X ประกอบด้วย Paul Gilbert, Scott Travis, Jeff Martin และ John Alderete 

โครงการอื่น ๆ

กิลเบิร์ตแสดงในวันที่ 2 มีนาคม 2550

ในเดือนพฤษภาคม 2546 กิลเบิร์ตดำเนินการสองครั้งกับโครงการ Yellow Custard Custard, วงเดอะบีทเทิลส์ประกอบด้วยวง Mike Portnoy (อดีต Dream Theater), Neal Morse (อดีต Bear-Spock) และ Matt Bissonette ในเดือนกุมภาพันธ์ 2554 Custard Yellow Custard ได้รับการปฏิรูปเป็นสามรายการทั่วอเมริกา Kasim Sulton แทน Matt Bissonette สำหรับการแสดงเหล่านี้เนื่องจากภาระผูกพันอื่น ๆ วงดนตรีชื่อของพวกเขาจากเพลง Beatles ในเพลง "I Am the Walrus": "คัสตาร์สีเหลือง, หยดจากสายตาของสุนัขตาย"

กิลเบิร์ตกลับมาร่วมกับ Portnoy Dave LaRue และ Daniel Gildenlöwสำหรับวงบรรณาการ Zeppelin Zeppelin ที่เรียกว่า Hammer of the Gods ในเดือนพฤศจิกายน 2003 ในปีเดียว Gilbert ได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับ Linus Of Hollywood, TJ Helmerich และ Scot Coogan เพื่อสนับสนุนอัลบั้มเดี่ยวของเขา Burning ออร์แกนพอลชายหนุ่ม / ดีที่สุดของพอลกิลเบิร์ตและโรงแรมกิลเบิร์ต ในเดือนกันยายนปี 2005 เขาได้เข้าร่วม Portnoy, Sean Malone และ Jason McMaster ในวง Tribute Cygnus และ Sea Monsters ในเดือนพฤษภาคมปี 2006 เขาได้เข้าร่วมกับ Portnoy, Gary Cherone และ Billy Sheehan ในแบบ Amazing Journey: เป็นบรรณาการแด่ใครเล่นสามรายการ วงดนตรี (ยกเว้น Sheehan) ทำลายอุปกรณ์ของพวกเขาหลังจากการแสดงในการแสดงความเคารพ

กิลเบิร์ตถูกเปิดเผยว่าเป็นแขกรับเชิญกีตาร์ในอัลบั้มเดี่ยว Neal Morse 2007 ของ Sola Scriptura ในปีเดียวกันนั้นเองกิลเบิร์ตไปเที่ยวกับ Bruce Bouillet เพื่อโปรโมตอัลบั้มแรกของ Gilbert เรื่อง Get Out of My Yard การเข้าร่วมทัวร์กับเขาคืออีเอ็มไอของกิลเบิร์ตบนคีย์บอร์ด กิลเบิร์ตยังเข้าร่วม Joe Satriani และ John Petrucci ในทัวร์ G3 2007 นี่เป็นครั้งที่ 5 ของ G3 ในอเมริกาเหนือและเป็นครั้งที่ 12 ของการแข่งขันทั่วโลก

ที่ 23 มกราคม 2551 กิลเบิร์ตปล่อยอัลบั้มบรรดาศักดิ์เงียบตามมาด้วยเสียงคำราม อัลบั้มนี้ได้รับการปล่อยตัวในยุโรปเมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2551 และในอเมริกาเมื่อวันที่ 8 เมษายน 2551 นี่เป็นอัลบั้มที่สองของกิลเบิร์ต

ที่ 22 ตุลาคม 2551 กิลเบิร์ตออกอัลบั้มกับนักร้องเฟรดดี้เนลสันสิทธิสหรัฐอเมริกา ความร่วมมือได้รับการอธิบายว่าเป็นความแตกต่างระหว่างพระราชินีและนายใหญ่ 

กิลเบิร์ตแสดงร่วมกับ Racer X ในการแสดง 2009M NAMM ที่ Anaheim Convention Center ใน Anaheim, California ตามด้วยชุดเดี่ยวจาก Gilbert และในที่สุด Racer X ผู้เล่นตัวจริง Racer X นี้ประกอบด้วย Gilbert, Scott Travis, Jeff Martin และ John Alderete 

Gilbert เข้าร่วม George Lynch และ Richie Kotzen ในทัวร์ Guitar Generation ด้วย

ที่ 30 มิถุนายน 2553 กิลเบิร์ตอัลบั้มใหม่ Fuzz จักรวาลได้รับการปล่อยตัวในญี่ปุ่นปล่อยในอเมริกาและยุโรปหลังจากนั้นไม่นาน  มันเป็นอัลบั้มเดี่ยวของกิลเบิร์ตสาม "ปล่อยให้ขยะ" เป็นจุดเด่นที่ญี่ปุ่นโบนัสตาม 

เมื่อวันที่ 25 มิถุนายน 2014 Gilbert ได้เปิดตัวสตูดิโออัลบั้มล่าสุดของเขา Stone Pushing Man Uphill Man ในขั้นต้นมีเฉพาะในญี่ปุ่นอัลบั้มในที่สุดก็ได้รับการปล่อยตัวในสหรัฐอเมริกาที่ 12 สิงหาคม 2557 

กิลเบิร์ตปัจจุบันเป็นผู้สอนกีตาร์ร็อกสำหรับ ArtistWorks โรงเรียนดนตรีออนไลน์ 

อิทธิพลและสไตล์

เมื่อได้รับการสัมภาษณ์เกี่ยวกับอิทธิพลทางดนตรีและโวหารของเขาพอลกิลเบิร์ตกล่าวถึงศิลปินต่างๆมากมาย ได้แก่ แรนดี้โรห์สคิมมิทเชลล์เอ็ดดี้แวนเฮเลน Yngwie Malmsteen โทนี่ออมมิอเล็กซ์ Lifeson จิมมี่เพจจอห์นนี่ราโมนีโรบินคราดเกอร์ริตชี่มอร์แพ็ต Travers, Gary Moore, Michael Schenker, Judas Priest, อากิระทาคากิ, Steve Clark, Jimi Hendrix, Kiss และ The Ramones หลายครั้ง Gilbert ได้กล่าวว่าลุงของเขา Jimi Kidd มีส่วนสำคัญในการเติมน้ำมันในวัยเด็กของ Gilbert ในการเล่นกีตาร์ กิลเบิร์ตเติบโตขึ้นเป็นแฟนตัวยงของโทดด์ Rundgren เคล็ดลับราคาถูกและเดอะบีทเทิลศิลปินที่มักมีอิทธิพลต่อสไตล์ songwriting [15] เขาได้กล่าวไว้ใน Space Ship Live DVD ว่าจอร์จแฮร์ริสันเป็นหนึ่งในนักกีตาร์ที่เขาโปรดปราน นิตยสาร Guitar World ประกาศให้เขาเป็นหนึ่งในนักกีตาร์มือกีต้าร์ที่เร็วที่สุดในโลก 50 คนตลอดจน Buckethead, Eddie Van Halen และ Yngwie Malmsteen

พอลกิลเบิร์ตแต่งเพลงหลากหลายรูปแบบรวมถึงป๊อปร็อคโลหะบลูส์และฉุน อย่างไรก็ตามกิลเบิร์ตอาจเป็นที่รู้จักมากที่สุดสำหรับความเร็วในการเล่นที่รวดเร็วและความคล่องตัวในโวหาร เขาสังเกตเห็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเทคนิคการเลือกของเขาที่มีประสิทธิภาพเหมือน staccato เขาใช้เทคนิคการเก็บรวบรวมและเทคนิคแบบดั้งเดิมในวลีเดียวกันซึ่งโดยปกติแล้วจะใช้สัญชาตญาณ เมื่อการสอน / การแสดงวลีเฉพาะเขาต้องคิดถึงสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ด้วยมือขวาของเขาเพื่อที่จะอธิบายได้ แม้จะมีชื่อเสียงในการทำงานโลหะหนักของเขาและความสามารถด้านขวามือของเขาอย่างรวดเร็ว Gilbert ได้แยกตัวออกจากตัวเองจากรูปแบบการเล่นที่แทน gravitating ต่อบลูส์และความคิดไพเราะ

การเรียนการสอน

พอลกิลเบิร์ตเขียนบทของตัวเองในนิตยสารกีต้าร์อังกฤษ Total Guitar ซึ่งเขาแสดงเทคนิคกีต้าร์ในนิตยสารและซีดีประกอบ ก่อนหน้านั้นเขามีส่วนร่วมในบทความ Guitar Player Magazine ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 ถึงต้นปี 1990 ซึ่งมีชื่อว่า "Terrifying Guitar 101" ช่วงเวลาที่เขาทำงานกับ Total Guitar ได้ขยายออกไป 31 ประเด็นจนถึงเดือนพฤศจิกายน 2549 กิลเบิร์ตยังสอนที่สถาบันเทคโนโลยีกีตาร์ (GIT) เป็นประจำและเป็น "กิตติมศักดิ์คณบดี" ของแผนก GIT ในประเทศญี่ปุ่น กิลแบร์ตเดินทางเยือนญี่ปุ่นและเพลิดเพลินไปกับไลฟ์สไตล์เช่นเพื่อนร่วมทีมของเขาที่ชื่อว่า Marty Friedman ซึ่งยังคงอาศัยอยู่ในญี่ปุ่นและพูดภาษาญี่ปุ่นได้อย่างคล่องแคล่ว กิลเบิร์ตเป็นที่รู้จักในวิดีโอการเรียนการสอนซึ่งมักเป็นเรื่องตลกในธรรมชาติ หนึ่งในวิดีโอการเรียนการสอนของเขาประกอบด้วยเขาดึงกระต่ายออกจากกีตาร์ใส่กีตาร์ในชุดรัดแขนและมีของขวัญที่เขาโยนโดยสมาชิกของทีมงานภาพยนตร์ กิลเบิร์ตก็เป็นเวลาสั้น ๆ ครูกีต้าร์ของ Buckethead โจอี้ทาฟาโลล่ารัสพาร์ริช (A.K.A. Satchel จากวง Panther) มิเชลล์เมลเดอร์ (ภรรยาสายของกีตาร์ยุโรป John Norum) และ Nicole Couch of Phantom Blue ตอนนี้ Gilbert เขียนคอลัมน์ให้กับ Premier Guitar เรื่อง "Shred Your Enthusiasm" ในเดือนพฤษภาคมปี 2012 เขาเปิดตัวโรงเรียนกีตาร์ร็อคออนไลน์กับพอลกิลเบิร์ตในฐานะส่วนหนึ่งของวิทยาเขตกีตาร์ ArtistWorks

ในเดือนสิงหาคมปี 2014 กิลเบิร์ตได้เข้าร่วม G4 Experience ซึ่งเป็นค่ายกีต้าร์ยาวนานสัปดาห์กับนักกีตาร์ Joe Satriani, Andy Timmons และนักดนตรีหลายคน Mike Keneally 

John Myung(Dream Theater)

John Myung 

จอห์น โร ไมอัง (อังกฤษ: John Ro Myung) นักดนตรีชาวอเมริกัน (พ่อแม่เป็นชาวเกาหลี) เกิดเมื่อวันที่ 24 มกราคม ปี พ.ศ. 2510 ที่เมืองชิคาโก รัฐอิลลินอยส์ ต่อมาครอบครัวของเขาก็ย้ายไปยัง ลองไอส์แลนด์ รัฐนิวยอร์ก ครั้งเมื่อเขายังเป็นเด็ก จอห์น กล่าวว่าแม่ของเขาชอบฟังเพลงคลาสสิก 

และเมื่ออายุได้ 5 ขวบ เขาก็ได้เริ่มเรียนไวโอลีน เมื่อ จอห์น อายุได้ 15 ปีเพื่อนบ้านของเขาชักชวนให้เขาเล่นเบสในวงด้วย ทำให้ จอห์น สามารถเล่นเบส 4 สายได้อย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าเครื่องดนตรีทั้ง 2 จะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ จอห์น ก็สามารถพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว จนกระทั่งทำให้เขาไม่ได้เล่นไวโอลีนอีกเลยตั้งแต่นั้นมา อิทธิพลทางการเล่นเบสของ จอห์น ไมอัง ได้รับมากจาก Chris Squire แห่งวง Yes, Steve Harris วง Iron Maiden และ Geddy Lee วง Rush ยังไงก็ตามเขาก็ยังฟังเพลงของวง Jane's Addiction, King's X และ The Red Hot Chili Peppers อีกด้วย เช่นเดียวกับ ดนตรี classic และ blue จอห์น เป็นสมาชิกในวงเพียงคนเดียวที่ยังคงอยู่ใน Long Island กับภรรยาของเขา ชื่อ Lisa นอกจากจะออกทัวร์และเล่นเบสแล้ว เขายังใช้เวลาว่างในการตกปลา ออกกำลังกาย และอ่านหนังสือ 

เส้นทางดนตรีของจอห์น ไมอัง กับ Dream Theater

เมื่อ กันยายน ปี 1986 เป็นช่วงเวลาแห่งการเริ่มต้นในการก่อตั้งวง มือกีตาร์ จอห์น Petrucci และเพื่อนมือเบสของเขา จอห์น ไมอัง โดยทั้ง 2 เรียนอยู่ด้วยกันที่ โรงเรียนดนตรี Berklee ใน บอสตัน ทั้ง 2 คนก็กำลังหาสมาชิกอื่นๆ เพื่อก่อตั้งวงเพื่อเล่นในยามว่าง ต่อมาพวกเขาทั้ง 2 ก็ได้มาเจอกับมือกลอง Mike Portnoy ในห้องฝึกซ้อมห้องหนึ่งใน Berklee โดยบังเอิญ ต่อมาหลังจากได้พูดคุยตกลงกันพวกเขาทั้ง 3 ก็ตัดสินใจที่จะตั้งวงเพื่อเล่นดนตรีกัน โดยพวกเขาได้ติดต่อเพื่อนสมัยโรงเรียนมัธยม Kevin Moore เพื่อเล่นคีย์บอร์ด และนักร้องชื่อ Chris Collins เพื่อให้วงสมบูรณ์ โดยในขณะนั้นรู้จักกันดีในนาม Majesty วงในขณะนั้นได้เล่นแจมกันในเวลาว่างและได้อัดเสียงเป็น demo มีทั้งหมด 8 เพลง เพื่อ ขายไปยังคนฟังแถบนั้น ซึ่ง Demo มีชื่อว่า 'Majesty Demos' โดนสามารถขายได้ 1000 แผ่นภายใน 6 เดือนแรก เป็นที่น่าทึ่งมากที่เดโมยังคงจำหน่ายได้ และยังคงสามารถมีให้เห็นในปัจจุบัน

ต่อมาเดือนพฤศจิกายน Chris Collins ก็ได้ออกจากวง ทำให้มีความจำเป็นในการหานักร้องคนใหม่ โดยที่วงยังคงแต่งเพลงและอัดเดโมต่อไป โดยเพลงบรรเลงของวงบางเพลงก็เริ่มคิดได้ ณ ช่วงเวลานั้นอีกด้วย ในที่สุดเมื่อเดือนพฤศจิกายนปี 1987 วงก็ได้มีนักร้องคนใหม่คือ Charlie Dominici ด้วยความกระตือรือล้นในการจำหน่ายเดโมอย่างเป็นมืออาชีพมากขึ้นทำให้เขาได้เซ็นสัญญากับค่ายเพลง Mechanic Records และก็เริ่มทำอัลบั้ม “When Dream and Day Unite” เป็นที่น่าโชคร้าย ก่อนที่พวกเขาจะทำงานเพลงต่อไป ชื่อวงของพวกเขาได้ไปซ้ำกับวงจาก Las Vegas วงหนึ่งชื่อ Majesty เหมือนกัน ทำให้พวกเขาต้องเปลี่ยนชื่อวงใหม่ ชื่อใหม่ของวงได้ถูกตั้งขึ้นใหม่โดย Howard Portnoy ซึ่งเป็นพ่อของ Mike Portnoy โดยเขาแนะนำว่าให้ใช้ชื่อว่า Dream Theater ซึ่งเป็นชื่อโรงภาพยนตร์หนึ่งในรัฐ California ที่ถูกรื้อไปแล้ว ต่อมาอัลบั้ม “When Dream and Day Unite” ได้บันทึกเสียงเสร็จและจำหน่ายไปยังคนฟัง progressive rock โดยได้รับความสนใจบ้างจากหมู่คนฟัง progressive rock แต่เป็นที่น่าโชคร้ายที่วงถูกยับยั้งไม่ไห้เล่นในคลับและบาร์ เนื่องจากค่าย Mechanic ขาดแคลนเงินทุนในการเตรียมการออกทัวร์ของวง

เมื่อออกจากค่าย Mechanic ทำให้ Charlie Dominici ต้องออกจากวง จึงทำให้ต้องหานักร้องคนใหม่มาแทน ซึ่งต่อมา Chris Cintron, John Arch, Steve Stone และ จอห์น Hendricks และคนอื่นๆอีกมาก ได้รับการ audition แต่ก็ได้ถูกปฏิเสธไปทุกราย จนในที่สุดปลายปี 1991 ได้มีเทปม้วนหนึ่งจาก Canada ซึ่งเป็นนักร้องจากวง Winter Rose ชื่อว่า Kevin LaBrie ทำให้วงต้องเรียกเขามาที่ New York เพื่อการ audition โดยเขาได้ร้องเพลง To Live Forever, Learning to Live และ Take the Time และวงจึงตัดสินใจรับเขาเข้ามาเป็นนักร้องของ วงท่ามกลางผู้ที่มาสมัครกว่า 200 คน เนื่องจากมีสมาชิกในวงที่มีชื่อ จอห์น 2 คนและ 1 Kevin ที่มีอยู่แล้ว ทำให้ LaBrie ต้องใช้ชื่อกลางของเขาคือ James มาเป็นชื่อแรกของเขาเพื่อไม่ให้เกิดความสับสนในวง

ต่อมา Dream Theater ได้เซ็นสัญญากับค่าย ATCO Atlantic (ซึ่งตอนนี้เป็น EastWest) เพื่อบันทึกเสียงอัลบั้ม “Images and Words” ซึ่งเป็นงานเพลงแนว prog ชิ้นโบแดงแห่งปี 1990 โดยมี mv ออกมา 3 เพลงคือ Pull Me Under, Time, และ Another Day โดยสถานีวิทยุได้เปิดเพลง Pull Me Under บ่อย จนทำให้อัลบั้ม Images and Words สามารถจำหน่ายได้มาก และนี้เองที่ทำให้แฟนเพลงแนว prog ทั่วทั้งอเมริกา ได้กลายเป็นแฟนเพลงตัวจริงของวงในที่สุด จึงต้องทำให้ค่าย ATCO ได้ตัดสินใจออกอัลบั้มและวิดีโอบันทึกการแสดงสด. “Live at the Marquee” ได้ถูกบันทึกเสียงใน Marquee Club ที่ London และ Live in Tokyo ก็ถูกบันทึกใน Tokyo และระหว่างการทัวร์ปี 1993 อีกทั้งทางวงก็มี bootleg การแสดงของวงรอบโลกอีกด้วย

ต่อมาหลังจากการออกทัวร์ วงก็เริ่มที่จะทำอัลบั้มที่ 3 ต่อไปในเดือนพฤษภาคมปี 1994 ชื่ออัลบั้มว่า “Awake” และบันทึกเสียงเสร็จเมื่อเดือนกรกฎาคม แต่ก่อนได้ mix เสียงเสร็จ Kevin Moore ก็ขอลาออกจากวงเพื่อไปทำอัลบั้มตัวเองต่อไป เพื่อให้การทัวร์ The Waking Up The World tour ได้ดำเนินต่อไป วงก็ได้จ้างให้ Derek Sherinian มาเล่นคีย์บอร์ดชั่วคราวไปก่อนที่จะหา มือคีย์บอร์ดมาแทน Kevin ทางวงสนใจในตัว Jordan Rudess แต่เขาก็ได้รับงาน ของวง Dixie Dregs ไปก่อนแล้ว จึงได้มีมือคีย์บอร์ดคนอื่นมา audition เช่น Jens Johansson (วง Stratovarius) แต่ก็ได้ถูกปฏิเสธไป และในที่สุดวงจึงตัดสินใจให้ Derek Sherinian เป็นมือคีย์บอร์ดของวงเต็มตัว  

ในเดือนเมษายน ปี 1995 วงก็ได้ไป BearTracks Studios เพื่อบันทึกเสียงเพลงมหากาพย์ยาว กว่า 23 นาที A Change of Seasons ที่ได้แต่งโดยดั้งเดิมเมื่อปี 1989 เพลงนี้ได้มีการเปลี่ยนโครงสร้างของเพลงอีกด้วย โดยที่ Derek Sherinian ได้มีส่วนในการแต่งช่วงคีย์บอร์ดในเพลง ในที่สุดเมื่อ 19 กันยายน 1995 EP อัลบั้ม “A Change of Seasons” (ชุดนี้ไม่จัดอยู่ในอัลบั้มเต็ม) ก็ได้ออกวางจำหน่าย โดยได้รับความสนใจจากแฟนเพลงได้อย่างดี ต่อมาพวกเขาก็ได้เริ่มบันทึกเสียงอัลบั้ม “Falling Into Infinity” ซึ่งอัลบั้มนี้แต่เดิมมี 2 cd แต่น่าเสียดายที่ค่าย Elektra ไม่อนุญาตให้ออก cd คู่ ทางวงจึงทำออกมาเพียงแค่ 1 เท่านั้น หลังจากการออกทัวร์ของ Into Infinity world tour วง Dream Theater จึงหยุดพัก เพื่อสมาชิกในวงได้มีโอกาสได้ทำงาน side project ของตนเอง เช่น จอห์น Petrucci และ Mike ตั้งวง Liquid Tension Experiment โดยมี Jordan Rudess และ Tony Levin มาร่วมเล่นด้วย

นอกจากนั้น จอห์น Petrucci ยังมีโปรเจกต์เป็นมือกีตาร์ใน Explorer's Club ของ Trent Gardner ส่วน Derek ก็มีโซโล่อัลบั้มของตัวเอง, James เป็นนักร้องและศิลปินรับเชิญในอัลบั้มที่ 3 ของวง Shadow Gallery จอห์น ไมอัง และ Derek Sherinian ยังได้เล่นร่วมกับวง King's X ซึ่งมี Ty Tabor เป็นนักร้อง และ จอห์น ไมอัง ยังมี side-project กับวง Platypus อัลบั้ม “When Pus Comes To Shove“เมื่อปี 1998 และวง the Jelly Jam ทั้ง 2 อัลบั้มอีกด้วย และในระหว่างการทำ Side-project ของแต่ละคนนั้น ทางวงได้หาช่องทางในการออก live 2CD และ video ที่มีชื่อว่า “Once in a LIVE time” ซึ่งได้รับการบันทึกเสียงกว่า 2 คืนในยุโรป ซึ่งวิดีโอประกอบไปด้วย live shows, การทำงานใน studio และคำวิจารณ์ต่างๆของ Mike Portnoy

ต่อมาปี 1999 ก็มีข่าวออกมาว่า Derek ได้ออกจากวง และได้ Jordan Rudess เข้ามาแทน ส่วน Derek ก็ได้ไปทำงาน solo albums และวง Planet X ต่อไป ในช่วงเวลานั้น Kevin Moore อดีตมือคีย์บอร์ดคนแรกก็ได้ออกอัลบั้มที่ชื่อว่า Chroma Key project ด้วย และ James LaBrie นับเป็นสมาชิกคนสุดท้ายของวงที่ไม่มี side-project จนกระทั่งถึงต้นปี 1999 เมื่อเขาได้ทำงานใน MullMuzzler project ของ Matt Guillory และ Mike Mangini ซึ่งก็ได้รับความสนับสนุนอย่างดีจากคนฟังเพลงแนว prog(progressive) จนกระทั่งปี 2005 James LaBrie ได้ออก solo album ครั้งแรกมีชื่อว่า “Elements Of Persuasion”

ต่อมาค่าย Elektra ได้ให้อิสระแก่วง Dream Theater เต็มที่ในการสร้างสรรค์งานอย่างอิสระในการทำอัลบั้มต่อไป ผลก็คือเป็นหนึ่งในอัลบั้มตำนานของแนว prog rock ตลอดกาลคืออัลบั้มมหากาพย์ “Scenes From A Memory” ความยาว 77 นาที ที่ออกมาเมื่อปลายปี 1999 ซึ่งได้รับการกล่าวขานว่าเป็น concept album ที่ดีที่สุดตั้งแต่ที่วง Queensryche เคยทำอัลบั้ม Operation: Mindcrime มา และต่อมาก็ได้ออก DVD บันทึกการแสดงสดเป็นครั้งแรกอีกด้วย ซึ่ง Metropolis 2000- live from New York เป็นบันทึกการแสดงสดที่แฟนเพลงต่างรอคอย และเพื่อเป็นเป็นของขวัญสำหรับผู้ที่ไม่มี DVD Mike ตัดสินใจที่จะออก CD live album 3 แผ่นจาก Metropolis 2000 concert และครั้งนี้ก็เป็นการออกอัลบั้มบันทึกการแสดงสดที่ไม่ราบรื่นเพราะอัลบั้มนี้ออกเมื่อ 11 กันยายน 2001 ที่ตรงกับช่วงวันแห่งโศกนาฏกรรมตึก World Trade Center ถล่ม ซึ่งนับว่าเป็นความบังเอิญอย่างมากในการออกแบบภาพปกของซีดี เนื่องจากหน้าปก มีรูปแอปเปิ้ลเผาไฟ ที่ดัดแปลงมาจากรูปหัวใจเผาไฟจากอัลบั้ม Images and Words กับโครงสร้างอาคารในกรุง New York ท่ามกลางเปลวไฟ จึงมีการเรียกคืนซีดีที่วางจำหน่ายไปแล้ว และเปลี่ยนแบบปกใหม่ภายและวางจำหน่ายอีกครั้งในเวลาต่อมา

ต่อมาทางวงก็พยายามที่จะบันทึกเสียงอัลบั้ม ที่ 6 ของพวกเขาต่อไป ซึ่งมีทีมงานที่เคยทำในชุด Image and Word ด้วย โดยที่ Mike Portnoy และ จอห์น Petrucci เป็น producer โดยวงพยายามสร้างสรรค์งานมหากาฟย์อีกครั้ง อัลบั้ม “Six Degrees of Inner Turbulence” เป็น concept album คู่ (2-CD studio album) ที่ออกเมื่อเดือน มกราคมปี 2002 และได้รับการต้อนรับอย่างดีจากแฟนเพลง ซึ่ง Disc #1 ประกอบไปด้วยความยาวกว่า 50 นาที และ Disc #2 ประกอบไปด้วยความยาวกว่า 42 นาที ซึ่งอัลบั้มนี้ก็ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าสมควรน่ายกย่องเพียงใด ต่อมา Dream Theater ก็ได้ออกอัลบั้มที่ 7 ที่มีชื่อว่า “Train of thought” และออก DVD คู่ บันทึกการแสดงสด Live at budokan และ3 CD บันทึกการแสดงสดอีกด้วย

ในปี 2005 ทางวงก็ไม่รอช้าที่จะออกอัลบั้มที่ 8 ที่มีชื่อว่า “Octavarium” ออกมา อัลบั้มนี้ไม่เพียง studio album ที่ 8 ของวงเท่านั้น แต่ยังเป็นช่วงที่ครบ 20 ปีของวงพอดี นักดนตรีแต่ละคนยังมีโปรเจกต์และโซโล่อัลบั้มที่อัปเดตต่างๆมากมาย 

John mayer

John mayer 

 John Clayton Mayer  เกิดเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม ค.ศ. 1977 เป็นนักร้อง นักแต่งเพลงชาวอเมริกัน มาจากรัฐคอนเนตทิคัต เข้าศึกษาที่ Berklee College of Music ก่อนที่จะย้ายมาแอตแลนต้า จอร์เจีย ในปี ค.ศ. 1998 ที่ที่เขาฝึกฝนหาประสบการณ์ทางด้านดนตรีเพิ่มเติม ผลงาน 2 อัลบั้มแรก Room for Squares และ Heavier Things ประสบความสำเร็จทางด้านยอดขายเป็นอย่างดี ได้รับรางวัลแผ่นเสียงทองคำขาวอยู่หลายรางวัล ต่อมาในปี 2003 เขาได้รับรางวัลแกรมมี่สาขานักร้องชายเพลงป็อปยอดเยี่ยม จากเพลง "Your Body Is a Wonderland"

เมเยอร์เริ่มต้นโดยแสดงเพลงในแนวอคูสติกร็อก และป็อป และเริ่มมีกลิ่นอายของเพลงบลูส์ (จากการที่เขาชื่นชมในตัว Stevie Ray Vaughan เป็นพิเศษ) ในช่วงปี 2005 โดยร่วมงานกับศิลปินบลูส์อย่าง บี.บี. คิง, อีริก แคลปตัน จนได้ฟอร์มวง จอห์น เมเยอร์ ทริโอ ขึ้นมา ในการประกาศรางวัลแกรมมี ครั้งที่ 49 ประจำปี ค.ศ. 2007 เมเยอร์ได้รับรางวัลศิลปินป็อปฝ่ายชายยอดเยี่ยมกับเพลง "Waiting on the World to Change" และรางวัลอัลบั้มเพลงป็อปยอดเยี่ยม

เมเยอร์ยังมีผลงานสแตนด์อัพคอเมดี้ และงานเขียนให้กับนิตยสารหลายเล่ม ที่เป็นที่รู้จักเช่น นิตยสารเอสไควร์ นอกจากนี้เขายังร่วมกิจกรรมการกุศลหลายครั้งผ่านโครงการ "Back to You" ที่รณรงค์ภาวะโลกร้อน

ชีวิตส่วนตัว จอห์นเคยคบหาดูใจกับดารานักร้องหญิงในวงการมาแล้วหลายคน อาทิ เจสสิก้า ซิมป์สัน เจนนิเฟอร์ เลิฟ ฮิววิต เจนนิเฟอร์ อนิสตัน วาเนสซา คาร์ลตัน เคต วินสเล็ต มินคา เคลลี เทย์เลอร์ สวิฟต์ เป็นต้น 

ชีวิตในวัยเด็ก

เมเยอร์เกิดที่ 16 ตุลาคม 2520 ในบริดจ์คอนเนตทิคัต ริชาร์ด (ครูโรงเรียนมัธยม -) และมาร์กาเร็ตเมเยอร์ (กลาง - โรงเรียนครูสอนภาษาอังกฤษ) แล้ว เขาเติบโตขึ้นมาในบริเวณใกล้เคียงแฟร์ฟิลด์ลูกกลางระหว่างพี่ชายคาร์ลและน้องชายเบน  พ่อของเขาเป็นชาวยิวและเมเยอร์บอกว่าเขาเกี่ยวข้องกับยูดาย  เมเยอร์กลายเป็นเพื่อนสนิทกับอนาคตเทนนิสดาวเจมส์เบลคและพวกเขามักจะเล่นกันในโรงเรียนหลังนินเทนโด เขาเข้าเรียนที่ศูนย์การศึกษาทั่วโลกที่ Brien แม็คมาฮอนโรงเรียนมัธยมใน Norwalk สำหรับจูเนียร์ปีของเขา (แล้วที่รู้จักกันเป็นศูนย์การศึกษาภาษาญี่ปุ่นในต่างประเทศเป็นโปรแกรมแม่เหล็กสำหรับการเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่น) 

หลังจากได้เห็นผลงานกีตาร์ของไมเคิลเจ. ฟ็อกซ์ในเรื่อง Marty McFly ในภาพยนตร์ย้อนยุคสู่อนาคตเมเยอร์ก็หลงใหลในเครื่องดนตรี เมื่อเขาอายุได้ 13 พ่อของเขาเช่าให้กับเขา  เพื่อนบ้านให้ Mayer เป็น Stevie Ray Vaughan Cassette ซึ่งได้รับการปลูกฝังความรักของ Mayer เกี่ยวกับดนตรีบลูส์  ตาม Mayer ความหลงใหลกับ Vaughan เริ่มต้นขึ้นเป็น "genealogical hunt" ที่นำพาเขาไปสู่มือกีต้าร์บลูส์อื่น ๆ รวมถึง Buddy Guy , บีบีคิงเฟรดดี้คิงอัลเบิร์ตกษัตริย์โอทิสรีบเร่งและ Lightnin ของฮอปกินส์  เมเยอร์เริ่มเรียนบทเรียนจากเจ้าของร้านกีตาร์ - ท้องถิ่นอัล Ferrante และในไม่ช้าก็กลายเป็นบริโภค โฟกัสเอกพจน์ของเขากังวลพ่อแม่ของเขาและพวกเขาสองครั้งพาเขาไปพบจิตแพทย์ที่กำหนดให้เขามีสุขภาพดี  เมเยอร์บอกว่าการแต่งงานของพ่อแม่ของเขาทำให้เขาต้อง "หายตัวไปและสร้างโลกของตัวเองที่ฉันสามารถเชื่อได้" หลังจากสองปีของการปฏิบัติเขาเริ่มเล่นที่บาร์และสถานที่อื่น ๆ ในขณะที่ยังอยู่ในโรงเรียนมัธยม  นอกเหนือจากการแสดงเดี่ยวเขายังเป็นสมาชิกของวงที่ชื่อว่า Villanova Junction (ชื่อสำหรับเพลง Jimi Hendrix) กับ Tim Procaccini, Joe Beleznay และ Rich Wolf

เมื่อเมเยอร์อายุสิบเจ็ดปีเขารู้สึกท้อแท้กับภาวะหัวใจล้มเหลวและเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลในช่วงสุดสัปดาห์ สะท้อนถึงเหตุการณ์ Mayer กล่าวว่า "นั่นคือช่วงเวลาที่แต่งเพลงในตัวฉันเกิด" และเขาเขียนเนื้อเพลงแรกในตอนกลางคืนที่เขาออกจากโรงพยาบาล  หลังจากนั้นไม่นานเขาเริ่มทุกข์ทรมานจากการโจมตีเสียขวัญและบอกว่าเขากลัวว่าจะต้องเข้าไปในสถาบันจิต  เขายังคงจัดการกับเอพกับยาต้านความวิตกกังวล 

อาชีพ

ต้นอาชีพ (2539-2542)

เมเยอร์พิจารณากระโดดวิทยาลัยเพื่อติดตามเพลงของเขา แต่พ่อแม่ของเขา dissuaded เขา  เขาเข้าเรียนในวิทยาลัยดนตรี Berklee ในปีพ. ศ. 2540 เมื่ออายุ 19 ปี  เมื่อได้รับการกระตุ้นจากวิทยาลัยเพื่อนเพื่อนทำอาหารพวกเขาทิ้ง Berklee สองเทอมและย้ายไปแอตแลนตา ที่นั่นพวกเขากลายเป็นวงดนตรีสองคนที่เรียกว่า LoFi Masters และเริ่มแสดงในบ้านกาแฟท้องถิ่นและสถานที่จัดงานสโมสรเช่น Eddie's Attic  ตามครัวพวกเขามีประสบการณ์ความแตกต่างทางดนตรีเนื่องจากความปรารถนาของเมเยอร์ที่จะย้ายขึ้นต่อเพลงป๊อป  ทั้งสองแยกทางและเมเยอร์ลงมือเดี่ยวอาชีพ 

ด้วยความช่วยเหลือของผู้ผลิตและวิศวกรท้องถิ่น Glenn Matullo เมเยอร์ได้บันทึก EP Inside Wants Out ที่เป็นอิสระออกมา EP ประกอบด้วยเพลงแปดเพลงที่มีเมเยอร์เป็นนักร้องนำและกีตาร์ สำหรับการเปิดเพลง "Back To You" วงดนตรีเต็มรูปแบบถูกเกณฑ์รวมทั้งโปรดิวเซอร์ร่วมของ EP เรื่อง David "DeLa" LaBruyere บนกีตาร์เบส  "ไม่เป็นเช่นนั้น",  อย่างไรก็ดีการมีส่วนร่วมในการร้องเพลง "สบาย" สนับสนุนเพียงอย่างเดียว

Touring

เมเยอร์เริ่มเดินทางเป็นศิลปินเดี่ยวในปีพ. ศ. 2544 ในช่วงต้นของบันทึกเป็นอะคูสติกวิจารณ์ก่อนตั้งข้อสังเกตของ "กีตาร์กล้าหาญ" ไฟฟ้าที่ไม่คาดคิดระหว่างการแสดงสด 

เมเยอร์ได้ไปเที่ยวอเมริกาเหนือยุโรปและออสเตรเลีย  กับกลุ่มดนตรีมากมาย ได้แก่ Maroon 5, นับกา  เบนพับ, ดอกไม้ทะเล, เชอร์รีลโครว, Colbie Caillat และรถไฟ  2553 ในเมเยอร์และคี ธ เมืองดำเนินการในคอนเสิร์ต CMT แยกเพลงของพวกเขาและความหมายของจอร์จไมเคิลเดี่ยว "ศรัทธา"  ประสิทธิภาพการทำงานนี้นำไปสู่ ​​Urban and Mayer อีกครั้งสำหรับการแสดงในอนาคตรวมทั้งในปี 2010 CMT Music Awards 

เมเยอร์ช่วยให้เทปเสียงและการค้าที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ของการบันทึกเหล่านั้นมากที่สุดของการแสดงสดของเขา  เมเยอร์มักปรากฏตัวขึ้นที่สถานที่จัดงานเล็ก ๆ เงียบ ๆ (หรือมีการแจ้งล่วงหน้าเล็กน้อย) สำหรับคอนเสิร์ตเซอร์ไพรส์ - บางครั้งฟรีหรือไม่รับผลการปฏิบัติงาน เขาได้ปรากฏตัวทั่วลอสแอนเจลิสแอตแลนตาและนิวยอร์กพื้นที่รวมทั้งการแสดงที่หัวเราะโรงงาน  เอ็ดดี้ของหลังคา  และหมู่บ้านใต้ดิน  หลังจากการรณรงค์หาเสียงในการเลือกตั้งระดับอาวุโสของนายเมเยอร์ได้แสดงความประหลาดใจในเพลงสามชุดในงาน 2004 Pennsbury High School prom. ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2558 เมเยอร์ได้ปรากฏตัวในฐานะแขกรับเชิญสองคืนกับฟิลเลชและเพื่อนที่ Terrapin Crossroads ซึ่งสร้างผลงานการแสดงของเกรทเฟรดน่าร์ที่น่าจดจำในวันที่ 8 พฤษภาคมและ 9 มิถุนายน 2520

Paul Gray (Slipknot)

Paul Gray 

 Paul Dedrick Gray(8 เมษายน 2515-24 พ. ค. 2553) ยังเป็นที่รู้จักกันในชื่อหมูหรือหมายเลข 2 ของเขาเป็นนักดนตรีชาวอเมริกันที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในอดีตเบสร้องสนับสนุนนักแต่งเพลงและเป็นหนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้ง วง Slipknot ที่ได้รับรางวัลแกรมมี่จาก Metal 

ชีวิตในวัยเด็กและอาชีพ

Paul Dedrick Gray เกิดใน Los Angeles, California ต่อมาครอบครัวของเขาย้ายไปอยู่ Des Moines, Iowa เขาเล่นกีตาร์ แต่เปลี่ยนเป็นเบสหลังจากที่เขาย้ายไปอยู่ที่ไอโอวา ในวัยหนุ่มของเขาที่ดำเนินการในแถบสีเทาเช่น Anal Blast, Vexx, Body Pit, Not Nots และ Inveigh Catharsis

ในเดือนมิถุนายนปี 2003 Gray เข้าสู่รถอีกคันหนึ่ง หลังจากที่ตำรวจถูกเรียกตัวไปที่เกิดเหตุและค้นรถของเขา Gray ถูกจับเพราะครอบครองกัญชาโคเคนและอุปกรณ์เสพยาเช่นเดียวกับความล้มเหลวที่จะเชื่อฟังสัญญาณการจราจร 

ในช่วงเวลาแห่งการตายของเขาเขาเป็นหนึ่งในสามสมาชิกดั้งเดิมของหูฟังที่เหลืออยู่ในวงและเป็นคนเดียวที่ยังคงรักษาบทบาทเดิมของเขาในวงดนตรีเนื่องจากการเปลี่ยนจากตัวตลกหลักไปตีในช่วงวันแรก เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกสองคนที่ไม่ได้เกิดในรัฐไอโอวา (อีกคนคือ Jim Root ผู้ซึ่งเกิดในลาสเวกัส) ในปีพ. ศ. 2553 Slipknot ได้เผยแพร่ผลการปฏิบัติงานดาวน์โหลดปี 2552 บนแผ่น DVD ในหน่วยความจำสีเทา

ปรากฏตัวในอัลบั้มยิ่งใหญ่กว่าเทพนิยายโดยวง Drop Dead, Gorgeous, toured สั้น ๆ กับ Reggie และ Full Effect และปรากฏตัวขึ้นที่ Roadrunner United ซึ่งมีผลงานเบส เรื่อง "The Enemy" และ "Baptized in the Redemption" จากอัลบั้ม The All-Star Sessions ของโครงการ

"Paul Grey: Best Bassist of the Year" เป็นรางวัลสำหรับ Paul Slipknot ได้มอบรางวัลให้ Nikki Sixx ของMötleyCrüeและ Sixx A.M ..

เสียชีวิต

วันที่ 24 พ. ค. 2553 เดสมอยทะเบียนรายงานว่าถูกพบในห้องตายเทา 431 TownePlace สวีทโรงแรมในจอห์นสตันไอโอวาประมาณ 10:50 เวลาท้องถิ่น 911- เรียกได้ TMZ เจ้าของโรงแรมแห่งหนึ่งบอกว่าเข็มฉีดยาพบข้างเตียงสีเทาเช่นเดียวกับยาหลายอย่างที่เห็นได้ชัดกระจัดกระจายอยู่ทั่วห้อง  การชันสูตรพลิกศพครั้งแรกระบุว่าไม่มีการเล่นกลหรือการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้อง แต่ไม่สามารถสร้างสาเหตุแห่งความตายได้ เขารอดชีวิตจากภรรยา Brenna และลูกสาวของพวกเขาตุลาคมที่เกิดหลังจากการตายของเขา

ที่ 21 มิถุนายน 2553 ผลการชันสูตรพลิกศพได้รับการปล่อยตัวออกมาว่าเทาตายเพราะยาเกินขนาดของมอร์ฟีนและยังแสดงให้เห็นสัญญาณของ "โรคหัวใจสำคัญ" 

ควันหลง

ในวันรุ่งขึ้นหลังความตายของเกรย์ 25 พ. ค. 2553 วงดนตรีโดยปกติหน้ากากจัดงานแถลงข่าวอย่างเป็นทางการในเดสมอยไอโอวา พวกเขาไม่ได้รับคำถามใด ๆ จากสื่อ วงดนตรีเช่นเดียวกับพี่ชายของ Grey, Tony, และภรรยา Brenna, จ่ายส่วยให้เขา

เขาเป็นคนที่อยู่ในวงดนตรีที่ต้องการให้ทุกคนในวงได้อยู่ด้วยกันเสมอและเพียงมุ่งความสนใจไปที่วงดนตรี เขาเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆและเป็นเพียงคนที่เยี่ยมยอด เขาจะพลาดไปอย่างเศร้า ๆ และโลกกำลังจะเป็นสถานที่ที่แตกต่างออกไปโดยไม่มีเขา

- Shawn Crahan 

งานศพของเอกชนจัดขึ้นเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2553 พอลเทาถูกฝังอยู่ที่สุสาน Highland Memory Gardens ในเมือง Des Moines รัฐไอโอวา เมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน 2553 สิ่งของที่ตกแต่งหลุมฝังศพของเกรย์รวมถึงรูปปั้นพระพุทธรูปและรูปปั้นปราชัยถูกขโมย  วงตอบโต้เหตุการณ์นี้กับโพสต์บนหน้า MySpace และ Facebook ของพวกเขาถามโจรเพื่อคืนสินค้าที่ถูกขโมยและน่าสนใจสำหรับข้อมูลจากสาธารณะ 

ในวันที่ 30 กรกฎาคม Paul Grey ได้รับรางวัล Kerrang! รางวัล "บริการโลหะ"; มันถูกเก็บรวบรวมโดย Slipknot bandmate Corey เทย์เลอร์ในนามของเขา 

กีตาร์ Donnie Steele อดีตมือกีต้าร์ของ Slipknot ได้เลือกกีตาร์เบสสำหรับ Grey ในทัวร์ฤดูร้อน 2011 ของ Slipknot Slipknot แสดงให้เห็นว่าในช่วงเวลานี้เป็นชุดที่โดดเด่นของพอลและหน้ากากหมูรุ่น Self-Titled บนขาตั้งพร้อมกับกีตาร์เบสที่ยืนอยู่ข้างๆ แฟน ๆ ให้เกียรติกับสีเทาด้วยความเงียบสองนาทีในช่วงพาดหัวของวงดนตรีที่ Sonisphere Festival, Knebworth 

คอเรย์เทย์เลอร์ยังมีรอยสักสีเทาและหมายเลขของเขาที่ด้านหลังของขาขวาของเขา

การพิจารณาคดีกับแพทย์

ในเดือนกันยายน 2012 นายแพทย์ Daniel's Daniel Baldi ถูกเรียกเก็บเงินกับการฆาตกรรมโดยไม่สมัครใจเกี่ยวกับการตายของ Grey รวมถึงการเสียชีวิตอย่างน้อยเจ็ดคน เขาถูกกล่าวหาอย่างต่อเนื่องในการเขียนยาเสพติดยาเสพติดขนาดใหญ่ที่มีใบสั่งยาให้กับ Grey แม้ว่าเขาจะเป็นคนติดยาเสพติดที่รู้จักกันดีตั้งแต่วันที่ 27 ธันวาคม 2548 จนกระทั่งเขาเสียชีวิต หมอปรากฏตัวต่อหน้าศาลเมื่อวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2555 เพื่อเผชิญหน้ากับข้อหาซึ่งเขาไม่ได้สารภาพผิด  เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2014 คณะลูกขุนได้พบว่า Daniel Baldi ไม่มีความผิดในข้อหาฆาตกรรมทั้งหมดเจ็ดข้อหลังจากได้รับการพิจารณาเป็นเวลาสองวัน ภรรยาของ Grey Brenna ได้เป็นพยานในระหว่างการทดลองสองสัปดาห์ยาวที่ Baldi กำหนดยาต้านความวิตกกังวล Xanax กับสามีของเธอแม้จะรู้ว่าเขาติดยาตามใบสั่งแพทย์ 

Mick thomson (Sipknot)

Mick thomson  

 Mick Gordon Thomson (Mick thomson)  เป็นมือกีต้าร์ประจำวงสลิปน็อต เลขของเขาคือ เลข 7# เขาเกิดวันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2516

มิก ทอม สันเป็นมือกีต้าร์ ต่อจาก เครก โจนส์ เขาได้เป็น มือกีต้าร์นำ ในอัลบั้ม Slipknot-Iowa และเมื่อถึงอัลบั้มออลโฮฟอิสโกนเขาก็ได้เป็น มือจังหวะกีต้าร์แทนเพราะจิม รูตได้เป็นมือกีต้าร์นำแทนไปแล้วเขาได้เข้าวง สลิปน็อตมาในช่วงที่ทำอัลบั้ม Mate Feed Kill Repeat เป็นคนที่รักแมวมาก ก่อนที่เขาจะเข้าวง สลิปน็อตเขาได้เป็นครูสอน กีต้าร์ และยังเป็นหุ่นลองชุดและเขาก็เคยใส่ชุดของ โบพีฟ(ตัวละครจากเรื่อง ทอย สตอรี่) เขากับ Paul Gray เคยร่วมงานกับวง Body pit ก่อนจะเข้าวง Slipknot เขาเป็นแฟนคลับของ ภาพยนตร์ ซีรีส์แนวฆาตกรรมทางทีวี หน้ากากของเขาเป็นหน้ากาก ฮอกกี้ในสมัยที่ทำอัลบั้ม Mate Feet Kill Repeat ต่อมาได้ทำหน้ากากที่มี ลักษณะเหมือเหล็ก ต่อมาเขาก็ได้เปลี่ยนเป็นหน้ากากที่มีลักษณะเหมือนเหล็กแต่ทำจากหนัง 

ชีวิตในวัยเด็ก

มิกทอมสันเติบโตขึ้นมาด้วย "ความหลงใหลในวงการโลหะตาย" รวมถึงโรคร้ายและข่าวร้ายแม้ว่าเขาจะได้ตั้งชื่อเดอะบีทเทิลส์ไว้ในฐานะหนึ่งในอิทธิพลดนตรีที่สำคัญของเขาด้วยเช่นกัน  เขาเริ่มอาชีพของเขาในการเล่นกีตาร์ในวงท้องถิ่นในบ้านเกิดของเขาที่เมือง Des Moines รัฐไอโอวาซึ่งเป็นที่ตั้งของ Death Metal Body Pit ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปีพ. ศ. 2536 สมาชิกวง Slipknot เดิมชื่อ Anders Colsefni (ร้อง) Donnie Steele (กีตาร์) และ Paul Grey (เบส) เป็นเพื่อนสมาชิกของหลุมศพในช่วงเวลานี้  นอกเหนือจากการแสดงในวงดนตรีทอมสันให้เรียนกีตาร์กับนักเรียนท้องถิ่นที่ Ye Olde Guitar Shop บนถนน 70th ใน Des Moines 

อาชีพ

ทอมสันเข้าร่วม Slipknot ในฤดูร้อนของปี 1996 แทนที่เครกโจนส์กับกีตาร์หลังจากที่เขากลายเป็นกลุ่มเต็มเวลาตัวอย่าง [1] อัลบั้ม Slipknot ตัวแรกที่ทอมสันแสดงเป็นชื่อตัวเองปี 1999 เขากล่าวในการให้สัมภาษณ์กับนิตยสาร Revolver ว่า "มันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจที่ต้องทำบันทึกการร่วมเพศนี้" เนื่องจากกลุ่มผู้ขาดเงินคุณภาพอาหารที่ไม่ดีและสมาชิกวงอื่น ๆ ' นิสัยไม่ดี 

เมื่อเข้าร่วมวงดนตรีทอมสันสวมหน้ากากฮอกกี้ที่เขาซื้อมาจากร้านค้าโดยเปรียบเทียบกับผู้แต่งโจเอลแม็คอิวอร์ที่สวมใส่โดย Hannibal Lecter ในภาพยนตร์เรื่อง The Silence of the Lambs หน้ากากของนักกีต้าร์จะยังคงเหมือนเดิมตลอดอาชีพของเขาโดยมีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยที่ทำขึ้นสำหรับแต่ละรอบอัลบั้มซึ่งเขาอ้างว่าเป็นเพราะเขา "ตอกตะปูสวยมาก ... สำหรับความสามารถในการข้ามฉัน"  การพูดในปี 2008 ทอมสันได้ให้ความสำคัญกับการออกแบบและความหมายของหน้ากากว่า "ฉันมีหน้ากากฮอกกี้น้ำยางขุ่นแบบเดิมแล้วหนังของฉันและฉันก็ใช้รูปแบบเหล่านั้นและปรับเปลี่ยนเป็นสิ่งที่มันเป็น ตอนนี้ไม่มีอะไรที่คลั่งไคล้เรื่องนี้ " ทอมสันยังเลือก # 7 ในวงอ้างว่าเป็น" หมายเลขโชคดี "

ทอมสันได้ร่วมมือกับวงอื่น ๆ อีกหลายวงอย่างเช่น Slipknot พร้อมกับหูหนวกเบสพอลเกรย์เขาปรากฏตัวขึ้นบนบรรณาการให้ตายอัลบั้มจัดโดยเจมส์เมอร์ฟีได้ ในปี 2007 เขาได้แสดงกีตาร์ตัวที่สองเรื่อง "Deliver My Enemy" ในวันที่ Doomsday X  พูดเกี่ยวกับการปรากฏตัวของเขาในเพลงซึ่งได้รับการออกแบบมาโดยเสียงดีดซิมวิลสันทอมสันอ้างว่าเขาเป็น "ภูมิใจเกินกว่าคำพูดจะถูกขอให้เป็นส่วนหนึ่งของการบันทึกนี้"  ในปี 2011 เขาได้แสดงเป็นแขกรับเชิญในอัลบั้ม Deathtrip 69 ของ Necrophagia ด้วย  ทอมสันยังเป็นจุดเด่นในมิวสิกวิดีโอเรื่อง "No Pity on the munt" จากแทรชเมทัล Lupara กำกับการแสดงโดยแฟรงกี้นาสโซและปล่อยออกมาในปี 2550 

ชีวิตส่วนตัว 

ทอมสันเปิดเผยในปี 2554

นอกจากการแสดงกับ Slipknot แล้วทอมสันยังเป็นที่รู้จักในฐานะที่ค่อนข้างต่ำ "ฉันชอบเวลาที่เงียบสงบของฉันฉันชอบที่จะทิ้งเพศคนเดียว" ในขณะที่ชี้ให้เห็นว่าเขา "รัก" เป็นส่วนหนึ่งของวง ]ในการให้สัมภาษณ์กับ Jon Wiederhorn สำหรับนิตยสาร Revolver เกี่ยวกับการทำไอโอวากีตาร์อธิบายว่า "ในวันหยุดคุณจะไม่ได้เห็นฉันออกจากห้องของโรงแรม ... ฉันควรอยู่คนเดียวมากกว่าที่จะอยู่รอบตัว คนที่ฉันไม่สนใจไม่สนใจฉันหรือไม่ก็อึเต็มไปด้วย fuckin 

ทอมสันแต่งงานกับแฟนสาวของเขาที่ชื่อ Stacy Riley เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2555  เขามีจำนวนรอยสักรวมทั้งคำว่า "เจ็ด" บนแขนซ้ายของเขา (สะท้อนให้เห็นถึงจำนวนของเขาในSipknot),และคำพูดของเกลียด "ในภาษาญี่ปุ่นเขียนบนแขนขวา 

เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2015 Thomson ได้รับบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้มีดกับพี่ชาย Andrew ของเขานอกบ้านในเมือง Clive รัฐไอโอวา มีรายงานว่าเดสมอยล์ลงทะเบียนว่าทั้งสองคนกำลังเมาในเวลานั้นและกีตาร์หูหนวก "ร้ายแรง แต่ไม่คุกคามชีวิต" บาดเจ็บหลังจากถูกแทงที่ด้านหลังของศีรษะ ทั้งสองมิคและแอนดรูว์หลังจากถูกกล่าวหาว่า "ระเบียบปฏิบัติโดยการต่อสู้" หลังจากการสืบสวนระบุว่าทั้งสองมีความรับผิดชอบในเหตุการณ์  มิคและแอนดรูว์ทั้งคู่ได้รับการรักษาตัวในโรงพยาบาลหลังจากการต่อสู้ แต่นักร้องเสียงแหลมคอเรย์เทย์เลอร์ทวีตในวันเกิดเหตุเพื่อยืนยันว่าแฟนทอมสันจะฟื้นตัว 

Jim root (Slipknot/Stone Sour)

                   

  Jim root 

 James Donald Root หรือ Jim root (เกิดเมื่อวันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2514) นักดนตรีและนักแต่งเพลงชาวอเมริกัน เป็นที่รู้จักในฐานะมือกีตาร์ริทึ่ม และสมาชิกหมายเลข #4 ของวงสลิปน็อต และเป็นอดีตมือกีตาร์ของวงดนตรีแนวออลเทอร์นาทีฟร็อกอย่างสโตนซาวเออร์

ประวัติ

จิม รูต เริ่มเข้าสู่วงการเพลงด้วยการเป็นมือกีตาร์ของวงดนตรีแนวแทรชเมทัลจากรัฐไอโอวาชื่อ อะตอมมิค โอเปรา (Atomic Opera) [2][3][4], (คนละวงกับวงดนตรีแนวฮาร์ดร็อกที่ชื่อเหมือนกันว่า Atomic Opera จากฮิวสตัน รัฐเท็กซัส) ซึ่งในปี 1992 จิม รูต ได้มีผลงานเดโมอัลบั้มร่วมกับทางวงออกมา 1 ชุดคือ The Judement

หลังจากที่วงของเขาได้ยุบลง จิม รูต ได้เป็นสมาชิกของวง Deadfront และในปี ค.ศ.1995 เขาได้เข้ามาเป็นสมาชิกในตำแหน่งมือกีตาร์ของวงสโตนซาวเออร์ โดยมีคอรีย์ เทย์เลอร์เป็นนักร้องนำ ก่อนที่ต่อมาสมาชิกในวงจะแยกย้ายกันไปในปี ค.ศ.1997 โดยในช่วงนี้ จิม รูต ได้ลองทำงานอื่นนอกจากการเป็นนักดนตรีเช่นพนักงานพิมพ์สกรีน และ พนักงานร้านอาหาร (ภายหลังจิม รูต และ คอรีย์ เทย์เลอร์ ได้กลับมา

 ร่วมกันทำวงสโตนซาวเออร์อีกครั้งในปี ค.ศ.2002)

ต่อมาในเดือนมกราคม ค.ศ.1999 จิม รูต ได้เข้ามาเป็นมือกีตาร์คนใหม่ของวงสลิปน็อต ตามคำชักชวนของคอรีย์ เทย์เลอร์ ที่เคยเล่นดนตรีร่วมกันสมัยอยู่วงสโตนซาวเออร์ โดยขณะนั้นคอรีย์ได้กลายมาเป็นนักร้องนำคนใหม่ของวงสลิปน็อต จึงชักชวนจิม รูต ที่เคยร่วมงานกันมาเป็นมือกีตาร์ของวงแทนที่ จอช เบรนาร์ด (Josh Brainard) ที่ลาออกไประหว่างบันทึกเสียงอัลบั้ม Slipknot ซึ่งเป็นสตูดิโออัลบั้มชุดแรก โดยจอช เบรนาร์ด มือกีตาร์คนแรกของสลิปน็อตได้บันทึกเสียงกีตาร์ในอัลบั้มชุดนี้เสร็จสิ้นไปแล้วเป็นส่วนใหญ่ ทำให้เขาได้บันทึกเสียงในชุดแรกกับทางวงแค่ 2 เพลงคือเพลง Purity และ Me Inside

เขาเป็นคนที่สูงที่สุดในวง มีความสูงประมาณ 190 เซนติเมตร เขาเป็นคนที่มีผมสีน้ำตาลมาตั้งแต่เกิดและเขาก็ได้เปลี่ยนสีผมเป็นสีดำและได้เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอีกครั้ง หน้ากากของเขา มีมากกว่า 1 ชิ้น ชิ้นแรกเป็นหน้ากากของ Josh Brainard แต่เขาใส่แล้วลรำคาญจึงเปลี่ยนเป็น หน้ากากเจสเตอร์ 

Slipknot (วงดนตรี) และ Stone Sour

รากเริ่มดำเนินการกับแทรชเมทัลอะตอมโอเปร่า  จากไอโอวาในช่วงต้นยุค 90 เพื่อไม่ให้สับสนกับกลุ่มฮาร์ดร็อกปรมาณูโอเปร่าจากฮูสตันเท็กซัส ไม่นานหลังจากที่พวกเขาแยกตัวเขาก็ยังคงดำเนินการในวงเช่น DeadFront และ Stone Sour; หลังที่เขาร่วม 2538 และกลับไปพร้อมกับแกนนำคอเรย์เทย์เลอร์ในช่วงฟื้นคืนชีพใน 2545 ก่อนที่หูหนวกเขาทำงานเป็น screenprinter บริกรและ busboy ได้ 

เขาได้เข้าร่วม Slipknot ในเดือนมกราคม 2542 โดยแทนที่กีตาร์ตัวเดิมของพวกเขาจอช Brainard ซึ่งทิ้งวงดนตรีไว้ในระหว่างการอัดเสียงอัลบั้มที่มีชื่อว่าตนเองหลังจากได้รับหน้าที่บันทึกเสียงแล้ว ในความเป็นจริงเพียงสองเพลงรากบันทึกในช่วงการประชุมของอัลบั้มคือ "บริสุทธิ์" และ "ฉันภายใน" อดีตเป็นจุดเด่นในช่วงอายุสั้นครั้งแรกของการกด Slipknot เช่นเดียวกับฉบับครบรอบ 10 และหลังถูกแทนที่ . อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เพลงได้กลายเป็นแก่นสำหรับการแสดงสดของวงดนตรีส่วนใหญ่ นักร้อง Slipknot Corey Taylor เชิญ Root เข้าร่วมวงโดยอิงจากประสบการณ์ที่ผ่านมาของ Taylor ในการทำงานกับเขาใน Stone Sour

ถึงแม้ว่าจะเติมกีตาร์จังหวะในปีพ. ศ. 2542 แต่ Root ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในนักแต่งเพลงหลักของวงและได้เขียนกีตาร์ตัวเอกในเรื่องของ Slipknot โดยเฉพาะเพลง All Hope is Gone และบท Gray Chapter ดูเหมือนว่าเขาเขียนเพลงส่วนใหญ่เป็นจำนวนมาก) จากสมาชิกเก้าคนที่เป็นสมาชิกของ Slipknot ซึ่งใช้เวลาระหว่างปี 2542 ถึงปี 2553 รากเป็นคนสุดท้ายที่เข้าร่วมวง รากมักใช้กีตาร์ในหินเปรี้ยวแม้ว่าบางครั้งเขาจะเล่นจังหวะ "ทั้งสองวงผมทำหน้าที่ทั้งสองอย่างใน Slipknot, Mick [Thomson] มีโซโลและ Stone Sour, Josh [Rand] มีโซโล่บางตัว" ระหว่างการบันทึกเสียงของหินเสียงเปรี้ยวเขาและแรนด์บันทึกส่วนพร้อมกัน 

ด้านนอกหูหนวกและหินเปรี้ยวรากได้ปรากฏตัวขึ้นบน slipknot turntablist ซิดวิลสันดีเจดาวสครีมอัลบั้มใหม่ผู้นำและจอห์น 5 ปีศาจรู้ชื่อของฉันสำหรับเพลง "แม่ม่ายดำของลาปอร์ต" และยังปรากฏอยู่ในโครงการโร้ดรันเนอร์ยูไนเต็ดการแสดง กีต้าร์เดี่ยวและสามัคคีใน "Tired N Lonely" จากอัลบั้ม The All-Star Sessions ของโครงการ นอกจากนี้เขายังเคยร่วมงานกับโจนาธานเดวิสและ SFA ในเรื่อง "Got Money" ของ Lil Wayne

ที่ 17 พ. ค. 2557 ก้อนหินออกแถลงการณ์อย่างเป็นทางการว่ารากบอกว่าไม่ได้เป็นสมาชิกคนหนึ่งของกลุ่ม รากบอกแฟนบน Instagram ของการเดินทางของเขาอธิบายว่า "ไม่การตัดสินใจของฉันไม่พอใจกับมัน."  ในการสัมภาษณ์รากถูกกล่าวหาว่าวงดนตรีของการเป็นแรงจูงใจทางการเงินและการใฝ่หาทางดนตรีเชิงพาณิชย์มากขึ้น แต่ ยังสังเกตด้วยว่าเขา "ไม่ค่อยมีความสุขในวงนี้อีกแล้ว" คอเรย์เทย์เลอร์ตั้งข้อสังเกตว่าการแยกความเครียดและรากของความสัมพันธ์ซึ่งกระนั้น 

ก็ผ่านการปรับช่องโหว่ของใหม่เข้าไปในSlipknot 

ผลงานของ Jim root

Slipknot

1999: Slipknot ("Purity" and "Me Inside" only)

1999: Welcome to Our Neighborhood

2001: Iowa

2002: Disasterpieces

2004: Vol. 3: (The Subliminal Verses)

2005: 9.0 Live

2006: Voliminal: Inside the Nine

2008: All Hope Is Gone

2010: (sic)nesses

2012: Antennas to Hell

2014: .5: The Gray Chapter

Stone Sour

2002: Stone Sour

2006: Come What(ever) May

2007: Live in Moscow

2010: Audio Secrecy

2012: Live in Brighton

2012: House of Gold & Bones - Part 1

2013: House of Gold & Bones – Part 2

Roadrunner United

2005: The All-Stars Sessions

Other appearances

2006: The New Leader (DJ Starscream)

2007: The Devil Knows My Name (John 5)

2008: Got Money (Jonathan Davis and the SFA)

2008: Pay for It (The Son of a Clown Mix) (Mindless Self Indulgence)

2009: A Song for Chi (Field